Μπορώ να ζήσω – και το έχω πει – σε μια μικρή καμπίνα (που έστω να βλέπει λίγο θάλασσα, ας είναι κι από χαραμάδα), μπορώ να μείνω όμως και όπου να’ ναι, δεν είναι εκεί το θέμα, το θέμα είναι αυτό που θαύμασα στη μέση της ερήμου και της άγριας βλάστησης πολυτέλειας και ακριβού γούστου του Robb Report .
Δυο άνθρωποι, ένα ζευγάρι 70χρονων σήμερα, που είχαν τα μέσα βεβαίως και την αισθητική (αυτό δεν συνδυάζεται πάντα) έφτιαξαν στο Palm Desert της Καλιφόρνιας αυτό που βλέπετε εδώ: ένα “σπίτι” »
αφομοιωμένο εντελώς στο τοπίο, όπου δεν ξέρεις αν βρίσκεσαι μέσα ή έξω, όπου το μέσα γίνεται έξω στη στιγμή, που οι χώροι του και τα σχέδια του είναι μοναδικά, που φαντάζομαι τα λαγουδάκια της ερήμου να μαζεύονται γύρω και να το χαζεύουν με τις ώρες, ακόμη και τις πιο καυτές ώρες της ημέρας που κανονικά πρέπει να βρίσκονται στις φωλιές τους. Τα λόγια είναι περιττά (μιλάνε οι εικόνες) και, -Guy Dreier είσαι Θεός. Θεός και μέγας-αρχιτέκτονας.
Μα ναι, θα έμενα και εκεί.
