Κι ενώ κοιτούσες αλλού, ανάμεσα σε άδειες Αυγούστου, άδειες καναλιών, ίσως και άδειες μέρες, ψάρεψα τραγούδια και μουσικές από τον αφρό των ημερών και από τα βάθη του χρόνου. Καινούργιο beach project έτοιμο για επί τόπου κατανάλωση και πακέτο για το δρόμο. Σε λίγο και υπηρεσία ντελίβερι για απαιτητικούς πελάτες.
Καλή ακρόαση και βουτήξτε άφοβα (αυτό με τους καρχαρίες θα το φτιάξω μετά).
The Afro SoulTet – Sand, Sun and Sea. Σκηνικό και ατμόσφαιρα, με έναν τόνο από τότε:
Cassius – Ibifornia. Δέκα χρόνια είχαν περάσει; Οι δυο Γάλλοι επέστρεψαν με εξωτικό θέμα:
Coyote kisses -Sunny Day. Σε άλλες ειδήσεις και σε μελλοντικές ακτές, οι Coyote Kisses μιλάνε σε future bass διάλεκτο.
Stereolab -Ping Pong. Το πινγκ- πονγκ είναι διαχρονικό όπως και οι κιθάρες των Stereolab. Παλιά μου τέχνη.
Empire of the sun – Two Vines. Α, δεν τα είπαμε τα ευχάριστα. Η Αυτοκρατορία επέστρεψε.
Cass McCombs –Opposite House. Φρέσκο από το Mangy Love με την σύμφωνη γνώμη των απέναντι.
Badbadnotgood – Lavender. Με άρωμα λεβάντας και αφετηρία τους το Τορόντο. Μου αρέσουν γιατί είναι τρελοί κι απροσδιόριστοι. Και κάπως τζαζ.
Traveling Wilburys – Tweeter and the Monkey Man. Κι εκεί ξαφνικά στα 80ς, έσκαγαν και κάτι τέτοια:
American Football – I’ve Been So Lost For So Long. Ποτέ μην πεις ποτέ. Αν το πεις, μην σε ακούσουν οι American Football που είχαν να κυκλοφορήσουν άλμπουμ από τον περασμένο αιώνα.
SG Lewis – Meant To Be. Το παλικάρι από το Λονδίνο έφερε ένα μίνι άλμπουμ και από εκεί τσίμπησα αυτό το τεμάχιο για το πρότζεκτ μας:
Burial – Southern Comfort . Ήταν το 2006 και ο Burial ακουγόταν έτσι:
Blondie- x offender. Ηταν το 1976 και οι Blondie έκαναν θόρυβο:
Brian Jonestown Massacre – (David Bowie I Love You) Since I was Six. Αλλά για άκου κι εδώ:
Martha & The Vandellas – No More Tearstained Make Up. Ήταν το ’66 ή μπορεί και το ’67.
Hugo Blanco – Ciao, Ciao (και τα λέμε πάλι σύντομα).
