Kαι συνειδητοποιείς κάποια στιγμή ότι η καθημερινή αθώα δουλειά σου, δεν είναι τόσο αθώα όσο φαίνεται, αλλά βάζει σε κίνδυνο την ζωή ανθρώπων, πολλών ανθρώπων, δηλαδή συνειδητοποιείς ότι αυτό που κάνεις είναι εγκληματικό, τι κάνεις;-τότε τι κάνεις;
Χτυπάς την συνείδησή σου καθησυχαστικά στην πλάτη, την σκεπάζεις με την κουβέρτα, -έλα, της λες, μια δουλειά είναι, κοιμήσου ήσυχα-κι αυτή συνεχίζει να κοιμάται ήσυχα, ήσυχα όλα ήσυχα, και ασφαλή, εγκληματικά ασφαλή.
Ή ξυπνάς ; Και ξυπνάς και όλο τον κόσμο μαζί; Προσπαθείς αν μη τι άλλο, να τον ξυπνήσεις; -τώρα, που το Watergate μοιάζει με μπιζέλια γαρνιτούρα σε υπερ-λουκούλειο γεύμα παρακολουθήσεων, που ξέρουν τα πάντα, παντού, ανά πάσα στιγμή, που “για την ασφάλειά σου” δεν είσαι ασφαλής πουθενά, και η όποια εξουσία στήνει χορό-σε όποιο ρυθμό γουστάρει- έχοντας πρόσβαση παντού ως και στο ντους που κάνεις , γιατί η κάμερα στο λάπτοτ σου είναι όποτε θέλει ανοιχτή.
Η ταινία για τον Snowden του Oliver Stone. Με τον Joseph Gordon Levitt έναν πολύ καλό Snowden, με τον ίδιο τον Snowden εκεί, με τον Stone επί του θέματος και με τα κινητά στο φούρνο μικροκυμάτων.
-Big brother, πάω μια βόλτα ως τη θάλασσα, αλλά το ξέρεις ήδη, έτσι;
