της Έφης Παπαζαχαρίου
Last Christmas… από κάτι τέτοια κομμάτια κατάλαβα κάποτε -εν μέσω της αιώνιας παράδοσής μου και εμμονής μου σε ροκ ιστορίες-ότι τελικά δεν είναι και τόσο κακή η ποπ κι ότι τελικά δεν κάνει και τόσο κακό απλώς να χορεύεις με τη μουσική κι ότι τελικά ακόμη και η εμπορική μουσική μπορεί να έχει πανέμορφα κομμάτια κι όχι τόσο απλοϊκά όσο, με την πρώτη ματιά, φαίνονται.
Ο George Michael από την εποχή του τεράστιου Faith και μετά πήρε την καρδιά μου μαζί του, με έκανε να καταλάβω πως η μουσική είναι μία (και χωρίζεται μόνο σε καλή και κακή), με έκανε να ψάξω το παρελθόν του και να αναθεωρήσω το πως έβλεπα τους Wham γιατί ο ίδιος έδειξε τι πραγματικά υπέροχη μουσική έκρυβε μέσα του και πως μέσα από τα, φαινομενικά, εύκολα μπορούν να γεννηθούν τελικά τα δύσκολα – απλώς ο καθένας χρειάζεται τον δικό του χρόνο…
Από τη στιγμή που τον είδα και live στο ΟΑΚΑ, συγκινητικό, απλό και μεγαλειώδη ταυτόχρονα, όλα όσα σκεφτόμουν επιβεβαιώθηκαν… Το Freedom! του θα είναι πάντα ένα από τα μεγαλύτερα, συγκινητικότερα και πιο αληθινά τραγούδια όλων των εποχών.
Heaven knows I was just a young boy / Didn’t know what i wanted to be / I was every little hungry schoolgirl’s pride and joy / And i guess it was enough for me / To win the race, a prettier face/ Brand new clothes and a big fat place/ On your rock’n roll tv
But today the way i play the game is not the same, no way / Think i’ m gonna get me some happy / I think there’s something you should know / I think it’ s time I told you so / There’s something deep inside of me / There’s someone else I’ve got to be/ Take back your picture in a frame/ Take back your singing in the rain /
I just hope you understand / Sometimes the clothes do not make the man / All we have to do now / Is take these lies and make them true somehow / All we have to see / Is that I don’t belong to you / And you don’t belong to me / Freedom / I won’t let you down, freedom / I will not give you up, freedom…»
Listen Without Prejudice έναν πολύ μεγάλο που ταξιδεύει να βρει την υπόλοιπη φωτεινή παρέα στο διάστημα -σχεδόν όλη η μουσική πλέον, έτσι όπως πάει, θα γράφεται από εκεί…
George Michael προσωπικά σε ευχαριστώ γιατί με έμαθες να ακούω χωρίς προκαταλήψεις… και όπως είπες “I never minded being thought of as a pop star. People have always thought I wanted to be seen as a serious musician, but I didn’t, I just wanted people to know that I was absolutely serious about pop music”.
