Είναι μια δροσερή ανοιξιάτικη μέρα (ήτανε δηλαδή), μεσημεράκι και έχοντας αφήσει πίσω το Monterey με κατεύθυνση Νότο, σταματάμε στο Μοναστήρι του San Miguel – βοήθειά μας.
Μοιάζει με ωραίο σταυροδρόμι, στην είσοδο την κεντρική έχεις μπροστά την πινακίδα: το ένα βέλος δείχνει north, το άλλο south. Καλά πάμε, λέμε.
Το φωτογράφισα εκείνο το north/south, μόνο που πήγε κι αυτή η φωτό μαζί με τις άλλες, τις χαμένες του ταξιδιού σε εκείνο τον φαντομά τον Σκληρό Δίσκο κατεβασμένες, που εξαφανίστηκε σε μια μαύρη τρύπα του σύμπαντος ή ποιος ξέρει πού-που όμως ίσως και να είχε βρεθεί αν είχαμε σταματήσει στον San Fanourio που θα μας την φανέρωνε, αλλά το San Miguel, χωρίς συζήτηση, είναι σημείο θαυμάσιο και ξεχωριστό πάνω στο California Mission Trail που εκείνη τη χρονιά αφήσαμε τα ίχνη μας.
Ωστόσο από τις χαμένες φωτό, σώθηκαν κάποιες – πολύ σκληρά καρύδια για σκληρούς δίσκους – όπως αυτή με τον εύρωστο και προφανώς ευλογημένο κάκτο σε ένα τελευταίο αποχαιρετιστήριο ενσταντανέ λίγο πριν εγώ κι ο δικός μου Μιγκέλ βγούμε πάλι στο δρόμο.
Α. Και όποτε κοιτάω την φωτό, βλέπω τον κάκτο να μας χαιρετάει. Ανταποδίδω και εύχομαι τα καλύτερα στην ιερή και ηλιόλουστη αποστολή του. Άβε κάκτε.
