Φαντάζομαι τον Serge να ανάβει τσιγάρο καθώς πλησιάζει στο παράθυρο και ρίχνει το βλέμμα του στους δρόμους του Παρισιού, κοιτάζοντας φιγούρες αλλόκοτες και ένα κόσμο παραζαλισμένο από τις βαριές σκέψεις και τις σημαίες στο κεφάλι του. Να φυσάει τον καπνό και να σβήνει το τσιγάρο νευρικά, έτσι όπως δεν θα ταίριαζε στον Serge-καθόλου.
-Bonjour nouvelle mélancolie… ή κάτι παρόμοιο και ανησυχητικό.
