Εδώ και μερικές μέρες παίζει non-stop και loud – πώς αλλιώς, από τη στιγμή που οι Mavericks έχουν καινούργιο άλμπουμ; – διορθώνω: από τη στιγμή που οι Mavericks έχουν ΑΥΤΟ το καινούργιο άλμπουμ, το BRAND NEW DAY.
Ένας ολόκληρος μουσικός κόσμος, αυτόνομος, ανεξάρτητος, αυθεντικός, αυτοί είναι και αυτός είναι ο ήχος τους, που απλώνεται στο χάρτη και στο χρόνο. Από το ’60s wall of sound στα country western ρεύματα, στο tex mex μείγμα, στις swing στροφές και όλα αυτά και άλλα πολλά μαριναρισμένα στους Κουβανέζικους ρυθμούς που είναι και το Mavericks αποτύπωμα, αυτό ή το άλλο – το δίχως άλλο!– η φωνή του Raul Malo που σκορπίζει ανατριχίλες από το ιερό σύμπαν εκπορευόμενη, του Εlvis και του Roy- Ευλόγησον!
Δες το έτσι: Οι Mavericks είναι περίπτωση μοναδική. Είναι σα να βλέπεις ταινία. Έναν Σαμ Πέκινπα μέσα σε έναν Ντέιβιντ Λιντς. Επειδή ακριβώς τόσα πολλά ιδιαίτερα στοιχεία έχουν συγχρονιστεί στη μουσική τους, ενώ παραμένουν πιστοί στις εμπνεύσεις τους και το ίδιο αντισυμβατικοί.
Ειδικά για το Brand New Day που εγκαινιάζει και το δικό τους label, το Mono Mundo, τα τραγούδια γράφτηκαν με τους εντελώς δικούς τους όρους/χρόνους/τρόπους. Eνα από αυτά, το I Wish You Well, μια πολύ φορτισμένη συναισθηματικά μπαλάντα, είναι γραμμένo για τον πατέρα που έχασε ο Raul πριν από ένα χρόνο.
Είναι μια καινούργια εποχή για τους Mavericks; Τι σημασία έχει, δεδομένου ότι έχουν κερδίσει τη διαχρονικότητά τους και ιδανικό τάιμινγκ με τις τελευταίες εξελίξεις. Αν ήταν εύκολο, μέσα σε αυτά τα είκοσι πέντε χρόνια όλο και κάποιοι άλλοι Mavericks θα είχαν φανεί. Αλλά, εύκολο;
# Με την ευκαιρία και αυτό: οι συναυλίες των Mavericks είναι εμπειρίες. Και αν τα συναυλιακά μας κολήμματα και τα αντικειμενικά μας ζητήματα δεν επιτρέπουν τέτοιες αφίξεις, κρίμα. Δηλαδή κρίμα. Τι κρίμα; Φέρτε τους! Για να μην αρχίσω πάλι για τον Bruce.
