Eγώ ακολουθούσα το μονοπάτι. Δεν έκανα τίποτε άλλο. Ο David Eugine Edwards ακολουθούσε έναν ινδιάνικο χρησμό. Και καταλάβαινα ότι πήγαινε μπροστά από τα ίχνη που άφηνε και πότε αυτά έσκαγαν σαν πυροτεχνήματα, πότε τα σάρωνε η σκόνη, ένα σύννεφο από country/punk καπνούς και αναθυμιάσεις αρχέγονων ήχων, από παράσιτα και στατικό θόρυβο και ξελαρυγγιάσματα των κογιότ της νύχτας.
Άκουγα φωνές, αν δεν ήταν τα αγρίμια δηλαδή. ‘Θυμάσαι ; εκείνη τότε τη συναυλία των 16 Ηοrsepower και τον Εugine που ‘καιγόταν’ κάτω από κόκκινο φως;
Ποιος είχε μιλήσει; Ποιος ήταν εκεί; Ποιος ήρθε;
Το κογιοτ το ίδιο, με ένα κομμάτι βινύλιο στο στόμα. Το καινούργιο των Wovenhand, το Star Treatment, ακόμη ένα πυρακτωμένο άλμπουμ.
Το αρπάζω από τα δόντια του, το ρίχνω κάτω από τη βελόνα – παίζει το Αll Your Waves. “He stood still seen from all directions 4/ In the midst of the heaven /As the moon lay on the floor he stay risen all the day hastening not his going in “ –πήγαινε το κομμάτι.
Κοίταξα έξω και είδα την πανσέληνο μέσα σε φωτεινά στεφάνια. Αληθινή. Ήταν όνειρο όμως; Είναι που οι Wovenhand βρίσκονται ΕΔΩ ; Είναι τα κογιότ ακόμα εκεί έξω;