Πάντα μ’ άρεσαν οι First Aid Kit. Έχουν τη νοσταλγία του δρόμου, της περιπέτειας, μια εκλεπτισμένη folk φαντασμαγορία στα τραγούδια τους. Και ανοιχτούς ορίζοντες στο κάδρο.
Αν δεν ξέρουν οι Σουηδοί απο ποπ πάλι, ποιοι ξέρουν;
Οι Σουηδέζες. Τα δυο κορίτσια, η Klara και η Johanna Soderberg.
Είτε μόλις ξεκίνησαν απο κάποιο χωριό του βορρά με όνομα δύσκολο να προφέρεις γεμάτο απο άβολα σύμφωνα, είτε άφησαν πίσω το κλασικό μοτέλ στη μικρή πόλη του αμερικάνικου πουθενά, ξέρουν πού πηγαίνουν. Οι συνθέσεις είναι ψαγμένες, οι λεπτομέρειες περίτεχνες, σκαλισμένες όλες οι επιφάνειες στο χέρι.
Το Ruins – το άλμπουμ τους νούμερο τέσσερα – είναι πανέμορφο. Έχει μέσα καρτ-ποστάλ, slide guitars, βεγγαλικά και πνευστά, ωραίες southern διαδρομές και rebel hearts, φτηνό κρασί, ουίσκι και χάρτες-από χαρτί.
Πού τα έμαθαν τα κορίτσια όλα αυτά; Ποια ξύπνια εφαρμογή σε βγάζει στα παλιά με σίγουρη φρεσκάδα; Τίποτε- ένστικτο παίζει, μουσική φλέβα, real country folk έμπνευση – και αυτό που έχουν οι Σουηδοί όταν κάνουν μουσική και φαίνεται τόσο απλό αλλά σιγά μην είναι…
Το βίντεο του It’s a Shame/πολύ όμορφο τραγούδι/σωστό, πολύ σωστό επίσης. Θα άρεσε και στον Jack White ειδικά χρωματικά στις White Stripes νοσταλγικές ώρες του.
Και θυμήθηκα και εκείνες τις κόκκινες μπότες μου. Τι ωραίες που ήταν…
