Στο μεταξύ, από κάπου λίγο πιο μακριά, από το Λονδίνο ας πούμε (ή κάπου ακόμη πιο μακριά) έφτασε το Planet_ το καινούργιο single της Ειρήνης Σκυλακάκη _που μένει μόνιμα στο Μεγάλο Νησί και εμπνέεται από νέα φολκ ακούσματα και οπωσδήποτε από παλιά, αφού η φολκ είναι διαχρονική υπόθεση κι εδώ που τα λέμε, φολκ σημαίνουν πολλά πράγματα που μπορεί να μην ακούγονται καν σαν φολκ, σαν Pete Singer ή σαν Joan Baez ή και σαν Leonard Cohen.
Το Planet ακολουθεί και δορυφορικά ακολουθεί και κάτι άλλο που έχω γράψει στο monopoli, για την Ειρήνη που εκτιμώ πολύ.
Η Ειρήνη Σκυλακάκη πιστεύει ότι ευκαιρίες πάντα υπάρχουν. Και μπορεί να “πέσεις επάνω τους μια μέρα, τυχαία στο πάρκο”.
Κάπου στο Λονδίνο, ίσως και αυτή ακριβώς τη στιγμη, το κορίτσι με την κιθάρα μιλάει στο τηλέφωνο σε άπταιστα ελληνικά. Και μιλάει στα ελληνικά επειδή ακριβως είναι Ελληνίδα, «… η Ελληνίδα Τζόνι Μίτσελ»- τουλάχιστον έτσι την περιέγραψε ένας φιλος που έχει μουσική γνώση, παιδεία και μουσική αισθητική.
Σωστά. Η Ειρήνη Σκυλακάκη φέρνει μαζί της αυτή την αύρα. Και τώρα που έχει ετοιμο το καινούργιο τρίτο της άλμπουμ η αύρα είναι πάλι εδώ. Ακόμη και στην πιο ονειρική τους «όψη» τα τραγούδια είναι στέρεα και συμπαγή, σε ένα πιο ηλεκτρονικό ύφος αυτή τη φορά, που όμως, αν ήταν οδοδείκτες πάλι θα έδειχναν σταθερά προς την προσωπικότητά της…. [Διαβάστε τη συνέχεια ΕΔΩ]
