Δεν έχει να κάνει με όνειρα. Ούτε έχει να κάνει, αν ρωτάς εμένα, με την πόλη την ίδια – που η πόλη μπορεί να ονειρεύεται, της επιτρέπεται – έχει να κάνει _ αν πάλι, στο λέω, ρωτάς εμένα_ με τη μουσική που δίνει το στίγμα της.
Μέσα στην πλημμύρα νέων ονομάτων, φουριόζικων παραγωγών και μουσικής ροής, έχει να κάνει με την ουσία του πράγματος, με το συναίσθημα που αγγίζει, με αυτό που φτάνει σε σένα και θέλεις να το ακούσεις ξανά. Με αυτά είχε να κάνει πάντα. Πάνω, κάτω αυτά.
Kαι όμως η «ομπρέλα» λέει αλήθεια.
Η “Athens Dreams Pop” ομπρέλα που σκεπάζει (και περισσότερο αναδεικνύει) δυο αθηναϊκά σχήματα και τις μουσικές τους, την αισθητική τους, τα χαρακτηριστικά που τα καθορίζουν, τα σημεία από όπου εκπέμπουν και τους χώρους, κυρίως τους χώρους που ανοίγονται μπροστά τους.
Οπότε_θα το ξαναπώ όμως: αν ρωτάς εμένα – άκου πόσο όμορφα οι Foam κινούνται προς το μέλλον τους, με ένα κομψό νήμα να τους συνδέει με την σταθερή μελωδική φλέβα της ποπ/είτε είναι τα ’60ς, είτε τα ’80ς, είτε οι συνειδητές ποπ εκρήξεις των ’00ς/oι Foam που έχουν κυκλοφορήσει το Colourblind EP και πάνε καρφωτοί για το καινούργιο τους κανονικό άλμπουμ.
Και δες πώς είναι σα να δίνει ήχο σε καρτ ποστάλ της Δυτικής Ακτής και ταυτόχρονα της γειτονιάς του, ο Hume Assine με το πρότζεκτ του και με φαντασία στις συνθέσεις (το ‘Till Now” άλμπουμ φωτίζει τη διάθεση του για εξερεύνηση καινούργιων ηχο/τόπων) με την ποπ πάντα στο καθρεφτάκι του οχήματος.
Έτσι δυο από τα ωραία, ενδιαφέροντα σχήματα της ελληνικής σκηνής (που αν ρωτάς εμένα θα μας απασχολήσουν αρκετά στο μέλλον) ανοίγουν την ομπρέλα Athens Dreams Pop και παίζουν λάιβ στο six dogs την Κυριακή 25/2. Η ποπ της Αθήνας έχει όνειρα – αυτό το λένε όλοι.
