Έτσι είναι, έτσι όπως ένοιωσα στην αρχή – με την πρώτη – που άκουσα το American Utopia το καινούργιο του David Byrne, σα να επιστρέφω σπίτι, back home, αλλά στο σπίτι _που το ξέρω, το αισθάνομαι αμέσως ότι είναι το δικό μου – και δεν υπάρχει περίπτωση να μην είναι – σε αυτό το σπίτι, λοιπόν – εδώ προσέξτε – έχει γίνει ανακαίνιση, μια τρελή ανακαίνιση, σουρεαλιστική, δυο καρέκλες προσεκτικά τοποθετημένες ανάποδα, ένα χαμηλό ράφι στο χρώμα της άμμου με άμμο κανονική επάνω του, ένας τρυφερός κάκτος στη φοντανιέρα, εξωτικά μοτίβα στα ντουλάπια που γράφουν Every Day is a Miracle, σειρές βινυλίων στους τοίχους που δεν φαίνονται παρά ελάχιστα – ε ναι είναι το δικό μου σπίτι. Έχει θέα θάλασσα και τα κλειδιά κρεμασμένα δίπλα στην πόρτα.
Αυτός είναι ο καινούργιος David Byrne, μια υπαρκτή ουτοπία, που την ανακαλύπτεις μόλις κοιτάξεις λίγο αλλιώς. Ο Brian Eno έχει ιδέες πάντα στις ανακαινίσεις, ειδικά όταν πρόκειται για κάτι τόσο εκλεπτυσμένο και σημαντικό, όσο η επιστροφή του Byrne με σόλο άλμπουμ μετά από τόσο καιρό.
