Mιλούσαν λοιπόν όλη την ώρα για πεινασμένες ομάδες της τηλεόρασης και αγωνίσματα και αγωνιστικά μαγειρέματα και άλλα και πάντα κάποιος στο τέλος έμενε νηστικός. Δεν ρώτησα. Είχα το νου μου αλλού, δεν πρόσεχα και τόσο.
Άκουγα το καινούργιο άλμπουμ της Dessa, στην αρχή ίσως κάπως αφηρημένα, ενημερωτικά, μετά προσεκτικά, μετά πολύ πιο προσεκτικά. Το Chime – (το άλμπουμ) – έχει μέσα ένα κομμάτι μέσα που λέγεται Shrimp – μικρό, μια μπουκιά, γαριδούλα στη γαριδοσαλάτα που λέει μέσα κάπου αυτό :
I’ve been as bad as good girls get
But I don’t regret too much just yet
I mostly gave more than I got
Tried not to watch the ticking clock
Like, always a bridesmaid
Never an ASTRONAUT!
Η Dessa τραγουδάει και ραπάρει, έχει μελωδία και ροή, καλή φωνή_και γράφει ποιήματα_διαβάζεις τα βιβλία της, ή διαβάζεις κείμενά της στους Νew York times.
Κορίτσι από τη Μινεάπολη, με πορτορικάνικες ρίζες, ξεκίνησε με τους Doomtree την κολεκτίβα του hip hop και συνέχισε κρατώντας επαφή – έχει πια τον δικό της ήχο, έχει το στιλ της και έχει (ένα fun fact τώρα): παγωτό με το όνομα της (πηγή: Wikipedia, αυτό).
Δεν ξέρωπού μπορεί να την πετύχεις για να την ακούσεις. Ψάξτη. Εκεί έξω. Στο ελληνικό ραδιόφωνο; Τι, όχι;. Και όμως, ίσως παίξει κάποιο από όλα, το I Hope I m Wrong (;) με αλατοπίπερο ένα ακόμη «σαν σήμερα» σίγουρα πράγματα.
Εδώ όμως σήμερα, σίγουρα Dessa (dessaaaa, dessaa me mucho…)
