Ηταν εκείνη η μέρα που ο Jack White άνοιξε την πόρτα (υποθέτω πως ναι, θα είχε ανοίξει την πόρτα) της Third Man Records στο Nashville και παρουσίασε στον κόσμo τον Mr Jukebox, Joshua Hedley και, αυτό ήταν, δεν χρειαζόταν περισσότερο, το ήξερα αμέσως, ο τύπος είχε έρθει για να μείνει και δεν μένω μόνο στα αστραφτερά συστατικά στοιχεία του βιογραφικού του. Βέβαια είχε έρθει από μακριά.
Mr Jukebox το τραγούδι. Aρκεί να το ακούσεις και με την πρώτη το καταλαβαίνεις, πως έχει την υφή και την ψυχή (ή πρώτα την ψυχή και μετά την υφή) των country τραγουδιών που έφτιαχναν οι παλιοί όπως ο Ray Price ας πούμε και σε κάνει να αναρωτιέσαι α) τι θέλει ένα τέτοιο παλιομοδίτικο τραγούδι μέσα στη μέση σήμερα; και β)πώς και ακούγεται τόσο αξιοπρόσεκτα φρέσκο αλλά και γ) γιατί θέλω να το ακούσω ξανά και μετά ξανά.
Ο Μr Jukeboxe Joshua Hedley o ίδιος τώρα σηκώνει αργά το βλέμμα κάτω από το γείσο του καπέλου και λέει πάνω κάτω αυτά, ή ακριβώς αυτά, τα οποία προσεκτικά γράφει και στον λογαριασμό του στο twitter:
«Παίζω country μουσική. Όχι εναλλακτική country, όχι ameripolitan, όχι americana, ούτε trad-country, ούτε neo folk outlaw, ούτε κανένα από εκείνα τα επινοημένα είδη, τίποτε απ’ αυτά. Country μουσική, δεν είναι βρώμικη λέξη. Είμαι country τραγουδιστής. Τελεία».
Καλά ‘ξηγιέται, σκέφτομαι.
Καλύτερα ακόμη αν ακούσεις πού βασίζει τους ισχυρισμούς του, εννοώ όλα όσα εξελίσσονται μέσα στο άλμπουμ, φίνες συνθέσεις και συναίσθημα με ένα ανεπαίσθητο ψεύδισμα σε κάποια σίγμα, που χαρίζουν στιλ στην εξαιρετική, πραγματικά πολύ καλή φωνή του.
Let’s take a Vacation. Κανείς δεν μίλησε έτσι στην καρδιά μου. Ή το σπαραξικάρδιο Counting All my Tears, ή το Ι Never Shed a Τear και δώσε-κι-άλλο-δάκρυ Don’t Waste Your Tears.
Πόνος, δάκρυα και country με όλες τις αφηγηματικές της χάρες και τις μελωδίες, που ο honky tonk mister με το βιολί εμπνεύστηκε παίζοντας χωρίς σταματημό σε κλαμπ και κλαμπάκια του Τενεσί και της ευρύτερης περιφέρειας και όπου τον έβγαζε ο δρόμος. Από δρόμους άλλο τίποτε. Η το άλλο, το Weird Thought Thinker, “I’ m a hell of a drinker, and a weird thought thinker/ I do things my way or no way at all”.
Και η εμφάνιση, θα πεις, η υπερ-φαντεζί και country στυλιστική πρότασή του; Είμαστε ok μ’ αυτό; Θέλει και ρώτημα; Είχα ποτέ πρόβλημα με κάτι το εξαντρίκ επι σκηνής; Τι wicked game παίζεις αναγνώστη;
Εδώ στο diner με slide και καλή καρδιά
Mr Jukebox οι συστάσεις και (σπόιλερ) μήνυμα κατά των όπλων. Εύγε καουμπόϊ.