Δεκαετία 70 , εποχή δικτατορίας στην Αργεντινή, σκηνικό και ατμόσφαιρα, κοντινά πλάνα σε λεπτομέρειες, μυστήριο, μυστικά και κανείς δεν είναι αθώος.
Σε μια μικρή πόλη ένας γνωστός δικηγόρος περιμένει στο εστιατόριο την γυναίκα του για να φάνε. Ένας άγνωστος εμφανίζεται, δεν βρίσκει τραπέζι και ζητάει από τον δικηγόρο να σηκωθεί. Μετά από αυτό τίποτε δεν θα είναι το ίδιο.
Από κακή τύχη, από το κακό που το συνηθίζεις μέσα σε ένα μεγαλύτερο κακό που ζεις, στα σκοτεινά και στις σιωπές, όλα κάποια στιγμή θα κοκκινίσουν κάτω από ένα αιματοβαμμένο ουρανό όπως και στην ανατολή του ήλιου μακριά μέσα στην έρημο.
Στο Rojo – που το είδα στις Νύχτες Πρεμιέρας – ο Benjamin Naishtat κάνει σινεμά με ουσία και αισθητική και τελικά ισχύει αυτό, ότι το Αργεντίνικο σινεμά έχει συνεχώς προτάσεις.