Είδα το A Star is Born στα καινούργια σινεμά της Γλυφάδας, τα Town Cinemas και ήταν κάπως συγκινητικό γιατί τα παλιά σινεμά εκεί, τα Cinepolis ήταν σχεδόν το σπίτι μας – πόσες ταινίες έχω δει εκεί δεν ξέρω, !– και το ότι συνεχίζει κάτι ωραίο, φρέσκο, ανανεωμένο, με την μυρωδιά καινούργιου αυτοκινήτου επάνω του ακόμη και βλέπεις αγαπημένα πρόσωπα στο ίδιο σημείο, που είναι κιόλας και μια τονωτική ένεση στην στοιχειωμένη Ζησιμοπούλου, μπορεί να σε «πιάσει»λίγο, όχι και να βάλεις τα κλάματα όπως η κοπέλα που καθόταν δίπλα μου.
Το A Star Is Born βέβαια στην πορεία του και η Barbra Streisand έχουν πουλήσει μαντηλάκια πολλά, αλλά δεν είναι από τις ταινίες που θα μ’ άγγιζαν έτσι (ποιες είναι αυτές; θυμάμαι ότι είχα δακρύσει όταν πέθαινε ο Χαλ στην Οδύσσεια του Διαστήματος 2001/την πρώτη φορά που την είχα δει/και είχα δακρύσει στην πρώτη ταινία Star Trek του JJ Abrams από αληθινή συγκίνηση και με το καινούργιο το Blade Runner από αληθινή συγκίνηση επίσης, οπότε ναι, κάτι λένε αυτά).
Ωραίο και συμπαθητικό το A Star Is Born – δεν τρελαινόμαστε, και Bradley Cooper (παίζει και σκηνοθετεί), μάλιστα, οπωσδήποτε και το δίχως άλλο, μήπως και για καινούργιος James Bond – ο Bradley πράκτορας 007 από το Τέξας.
Αλλά και απορία από την πίσω σειρά:
–Η Gaga ήταν αυτή;
Κύριος μιας κάποιας ηλικίας πληροφορήθηκε στο τέλος της ταινίας ότι τόση ώρα έβλεπε την Lady Gaga. Την ήξερε ο άνθρωπος φαίνεται από το Bad Romance ίσως και από το American Horror Story και το love story τον μπέρδεψε (ήταν και τα καθίσματα έξτρα αναπαυτικά…).
Και ποια άλλη αν όχι η Lady θα σήκωνε μια κλασική ταινία στους ώμους της; Και χωρίς βάτες;
Η καλύτερη στιγμή της ταινίας – ψηφίζω:
εκεί που ο Bradley λέει στον πατέρα της ‘Αλι και τους φίλους του, που θαυμάζουν την δισκοθήκη με τα βινύλιά του – feel free και πάρτε όποια θέλετε. Και εκείνοι (που είναι κολλημένοι με τη μουσική, θαυμαστές του Φρανκ Σινάτρα και της παρέας), κοιτάνε ο ένας τον άλλον «χε,χε (γελάνε συνωμοτικά) δεν ξέρει σε ποιους το λέει».
