Δεν το’ πα; Το ‘πα! Και να το που έγινε. Δεν έλεγα και τίποτε άλλο;
Αλλά να:
Φιλιά στην οικογένεια. Πήρε και ο Takeοff το δικό του όχημα/rocket για την περίσταση – The Last Rocket το άλμπουμ και δρόμο. Δηλαδή θα γυρίσει – οι Migos είναι το σπίτι, η Κουλτούρα, το flow που μας ενώνει και ένα από τα θεμελιώδη combos της επικράτειας του hiphop της trap(ο)ψυχεδέλειας.
Αλλά ιδέες περισσεύουν και παίζει και σόλο πρότζεκτ πάντα.
Ο silent Μigos/έτσι τον λένε/τα λέει. Απογειώνεται με το Martian (στο intro) κρατώντας επαφή με την βάση, με soul βαθιά διαστήματα και ενισχυμένες μελωδίες ώστε να νοιώσεις το σύστημα να σπαρταράει.
Μόνος του χωρίς guest και κόκκινα χαλιά, περνάει στα προσωπικά με αρχή, μέση και τέλος-και πάλι ανακάτεμα τα χαρτιά.
Rocket science για άλλους, απάντηση εν μέρει, ίσως και ενδεχομένως, ένα νεύμα πιο σωστά στον Quavo και στους συγγενείς, γλυκά και θεματικά με Lead The Wave. Και συνεχής επιστροφή στον πλανήτη Γη που έχει να πει και τις πιο πολλές ιστορίες. Όλα ρέουν απόλυτα φυσικά, με συστημένους (κάπου-κάπου) στίχους σε εκείνους που δεν πίστεψαν (τότε) ότι οι Migos θα τα κατάφερναν.
Ο Takeoff σε τροχιά με θέα. Ειδικά στα Infatuation, Soul Plane και στο (φινάλε) Bruce Wayne, όλη η παλέτα – “start the cameras” και “there’s the capsule…family celebrating”. Georgia landing. Και η αποστολή ολοκληρώθηκε με επιτυχία.
