Αυτό το άλμπουμ, της Claude Fontaine – με τ’ όνομά της στον τίτλο – το στέλνω κατευθείαν εκεί που θα διαλεχτούν τα καλύτερα της χρονιάς. Δεν είναι ανάγκη να το στείλω, πάει μόνο του.
Γιατί η Αμερικανίδα με το γαλλικό όνομα ενώνει θαυμάσια, αέρινα, με χρώμα δικό της, reggae, dancehall, με bossa nova και ποπ ψυχεδελική και ανάλαφρη. Και μετά τα δένει αυτά με τη φωνή της. Και ακούγονται όλα πιο ονειρεμένα και δροσερά. Με την μουσική της να μιλάει με το πριν και να φτάνει ως εδώ stylish και μοντέρνα.
Άκουσα το Cry For Another, το πρώτο κομμάτι που κυκλοφόρησε, κάπου στην αρχή της χρονιάς και πόσο πολύ μ’ άρεσε! Περίμενα και τα άλλα τραγούδια από την δεσποινίδα Claude Fontaine που αγαπάει τα διαμάντια της Trojan, τον ήχο των Τζαμαϊκάνικων sound systems των 70ς, τους Clash και τα αρώματα της bossa nova. Άξιζε.
Η έμπνευση γι’ αυτά λοιπόν την άγγιξε στο Λονδίνο. Μια μέρα σ’ ένα δισκάδικο (είδες τα δισκάδικα); Kαι από τότε, η μουσική της αλλάζει συνεχώς χρώματα και εμβαθύνει σε άλλα.
Το κορίτσι – στο στούντιο μετά – ηχογραφεί με μουσικούς της πρώτης γραμμής της reggae. Με τον Tony Chin στην κιθάρα που έχει παίξει με King Tubby και Dennis Brown. Και στην βραζιλιάνικη πλευρά, άλλη μια σπουδαία σύναξη στο στούντιο με κορυφή τον Βραζιλιάνο ‘θεό’ των ντραμς Airto Moreira. Φίνο πράγμα!
Ακούστε το άλμπουμ ΕΔΩ
