Long time no see. Και είναι κιόλας 20, προχωρημένο ’20. Κάτι που έχει ξεκινήσει θεωρείται ήδη προχωρημένο. Κατά κάποιο τρόπο ίσως και προχώ. Πού χάθηκα λοιπόν; (αν αυτή παραμένει η ερώτηση).
Ήταν η πρώτη φορά που άλλαξα χρόνο την επόμενη μέρα. Είχε ξημερώσει ήδη εδώ η άλλη μέρα, ;όταν ο χρόνος μέτραγε ανάποδα στο City Hall, άστραφταν τα πυροτεχνήματα στο Grand Park και περνούσαμε με μουσικές από το downtown του Λος Άντζελες στη νέα δεκαετία. Δεν έχουν σημασία οι συμβολισμοί σημασία έχει η στιγμή.
Πάνω στη σκηνή οι σαράντα τόσοι μουσικοί της Pan Afrikan Peoples Arkestra. Από τους πιο μικρούς παίκτες της μπάντας ως τους παππούδες της. Από την τζαζ ως τους ρυθμούς της Αφρικής, σε ένα αποκαλυπτικό μουσικό αγωνιστικό μανιφέστο συντροφικότητας.
Κάποια στιγμή προς το τέλος (και ήταν πια 20) βγαίνουν στη σκηνή μόνο γυναίκες και ερμηνεύουν –μόνο φωνή- σύνθεση του Ras G, του τεράστιου παραγωγού, DJ, μουσικάνθρωπου, πρωτοπόρου του hip hop, του διορατικού και τολμηρού Ras G που έφυγε από τη ζωή μέσα στο ’19 (το βρώμικο, κακό ’19). Δυνατή στιγμή. Με συγκίνηση.
Και δεν κόψαμε καμία βασιλόπιτα, γιατί πώς θα μπορούσαμε να κόβαμε βασιλόπιτα… Ποτέ δεν θα είναι το ίδιο, αυτό το ξέρουμε, αλλά και πάλι, με κάποιο τρόπο, είχαμε μαζί μας εκείνους που θέλαμε, όπου και αν βρίσκονται πια. Σε μια υπερ-κοσμική διάσταση, μέσα στην αστρόσκονη του σύμπαντος, στις όχθες κάποιου άλλου πεπρωμένου.
Η φάση ήταν ότι καθώς γυρίζαμε – όχι δα και πολύ αργά – το μεγάλο σούπερ-μάρκετ στο Little Tokyo ήταν όχι μόνο ανοιχτό αλλά και γεμάτο από ορεξάτα γιαπωνεζάκια που κατασπάραζαν συγκλονιστικές συσκευασίες απροσδιόριστου περιεχομένου σα να μην υπήρχε αύριο.
Έκλεισα τα μάτια και σκέφτηκα 2020. Μην τολμήσεις και κάνεις σχέδια μέσα σε ένα χρόνο γεμάτο καμπύλες, είπα μέσα μου. 
Ούτε τώρα, ούτε ποτέ.
Και επιστρέφω για λίγο στο Grand Park το βράδυ που άλλαζε ο χρόνος. Και σκέφτομαι ότι μπορείς, αν θέλεις, να δώσεις επιλογές στον κόσμο, πολιτισμό και βάθος στη στιγμή που άλλοι θεωρούν ότι πρέπει μόνο να γίνει (μουσικός) χαβαλές. Δηλαδή ενώ σε μια δεύτερη σκηνή έπαιζε reggaeton και πάρτι, στη σκηνή των Pan Afrikan Peoples Arkestra έπαιζαν πολύ περισσότερα.
Από το 1963 που ο Horace Tapscott ίδρυσε την Underground Musicians Association στο Λος Άντζελες, ένα σύνολο από μουσικούς, χορευτές, ηθοποιούς, καλλιτέχνες γενικά, “‘έδινε”στην κοινότητα, όντας ο ίδιος ένας σπουδαίος τζαζ μουσικός, αλλά και ακτιβιστής και μέντορας πολλών, που δεν σταμάτησε ως τον θάνατό του το 1999, να εμπνέει και να δημιουργεί δεσμούς φτιάχνοντας την Pan Afrikan Peoples Arkestra. Είχε ηχογραφήσει μάλιστα και ένα άλμπουμ με την Elaine Brown των Black Panthers, το Seize the Time – περνώντας κάτω από τη μύτη του FBI, όλα όσα προσπαθούσε εκείνο να εξαφανίσει. Περισσότερα για τον Ηorace Tapscott και την Arkestra ΕΔΩ.
