Σε μεξικάνικο πνεύμα συνεχίζω και σήμερα.
Γιατί το περίμενα αυτό το άλμπουμ. Των Sotomayor το καινούργιο Orígenes.
Έπαιζα στο μεταξύ, αρκετά κομμάτια στην εκπομπή, στο Kosmos, έτσι όπως τα έδιναν οι Sotomayor σιγά –σιγά. Και το ένα διαφορετικό από το άλλο. Με πολλά χρώματα και ιδέες. Χωρίς να τους νοιάζει αν πρέπει (;) να είναι έτσι ή αλλιώς.
Έτσι κι αλλιώς, αν δεν σε αγγίζει αυτό που κάνεις, δεν κάνεις τίποτε.
Και αυτά τα παιδιά απο το Μεξικό χαρακτηρίζονται από αυτό: το να είναι εναλλακτικοί και τολμηροί και την ίδια στιγμή να απευθύνονται σε όλους. Να κρατάνε τους λάτιν ρυθμούς, από cumbia, dancehall, meringue και άλλα, να παίζουν ηλεκτρονικά, να είναι μέσα στην εποχή τους, στον τόπο τους και σε όλο τον κόσμο. Nα τραγουδάνε στα ισπανικά. Και να δείχνουν ανεξάντλητοι.
Δυο αδέλφια είναι οι Sotomayor, ο Raul και η Paulina Sotomayor μαζί με μουσικούς,εδώ, που μοιράζονται την ίδια αντίληψη για τους ήχους. Συνεχίζουν να έχουν την βάση τους στο Μεξικό. Και να έχουν ανοιχτούς ορίζοντες. Που θα τους πάνε μακριά.
Πάω κι έρχομαι μέσα κι έξω απ το σπίτι, ανεβαίνω τις σκάλες, ποτίζω τα λουλούδια, ετοιμάζω τη σάλτσα…ακούω Sotomayor.
