Ξεκίνησα να διαβάζω Μπολάνιο από τους Άγριους Ντετέκτιβ… Και μετά, ήταν αδύνατο να σταματήσω. Γιατί δεν μπορείς να σταματήσεις, ο Μπολάνιο σε ρουφάει, είναι σκούπα ηλεκτρική, είναι δύναμη, είναι το λατιναμερικάνικο μυθιστόρημα σε δίνη.
Σκυμμένοι όλοι τώρα πάνω στο σεντούκι. Υπάρχει, υπάρχει κι άλλο υλικό, υπάρχουν κείμενα, βιβλία..έρχεται ο Ρομπέρτο κρυφά τη νύχτα – δεν τον βλέπει κανείς – και το γεμίζει.
Τώρα διάβαζα τα Τηλεφωνήματα (εκδ. Αγρα), ιστορίες που καλπάζουν, ιστορίες μέσα στις ιστορίες, παιχνίδι φαντεζί, φράσεις τρίποντα, εντυπωσιακά καρφώματα. Η ποίηση μέσα στη ζωή, η ζωή μέσα στο ταξίδι, άνθρωποι και χαρακτήρες.
Ποιος σου είπε ότι δεν συμβαίνουν αυτά τα πράγματα; Και στο Μεξικό και στο Λος Άντζελες. Επανασυνδέσεις. Οι άλλοι άνθρωποι που ζουν μέσα στους ανθρώπους.
Τζοάννα Σιλβέστρι. (χωρίς παραγράφους, χωρίς ανάσα). Και Μια λογοτεχνική Περιπέτεια. Το Χιόνι στη Μόσχα. Σασπένς. Αμφιβολίες- εξομολογήσεις.
«Ιδού λοιπόν εγώ η Τζοάννα Σιλβέστρι, τριάντα εφτά χρονών, ηθοποιός πορνό, ανήποη στην Κλινική Les Trapezes της Νιμ, να βλέπω να περνάνε τα απογεύματα και να ακούω τις ιστορίες ενός Χιλιανού ντετέκτιβ. Ποιον ψάχνει αυτός ο άνθρωπος; Ένα φάντασμα; Εγώ ξέρω πολλά φαντάσματα , του είπα το δεύτερο απόγευμα, το τελευταίο που ήρθε να με επισκεφθεί κι αυτός απάντησε με ένα χαμόγελο γεροποντικού, ενός γεοποντικού που συγκατανεύει χωρίς ενθουσιασμό, ενός απίστευτα καλοαναθρεμμένου γεροποντικού…»
Μικρά κομμάτια, ανακατεμένα, κουνημένα, σπαρμένα εδώ κι εκεί – απολαυστικό, ερεθιστικό μείγμα παλλόμενης γραφής και ευφυίας. Η χαρά της ανάγνωσης.
«Αυτό που συνέβη μετά είναι ακαθόριστο ή ίσως εγώ προτιμώ να είναι ακαθόριστο. Κοίταξα το πρόσωπο της Σοφίας, ένα πρόσωπο μελαγχολικό ή στοχαστικό ή άρρωστο, κοίταξε το προφίλ της Σοφίας, σκέφτηκα πως αν έμενα ακίνητος θα έβαζα τα κλάματα, πλησίασα από πίσω και την αγκάλιασα…»
Κανονικά δεν θα’ πρεπε να το πω –γιατί ποιος ξέρει τι θα σκεφτείτε μετά- αλλά έχω δει τον Ρομπέρτο. Κάπως χλωμός ήταν, είναι η αλήθεια, τον έχω δει όμως να έρχεται και να γεμίζει το σεντούκι. Μια φορά ξέχασε τα γυαλιά του.…Κάποιος τα μάζεψε χωρίς να σχολιάσει, χωρίς να πει κουβέντα…Σεσημασμένος Μπολανόβιος. Σε αυτόν τον κόσμο πάντως– κι αυτό είναι σίγουρο- κυκλοφορούν πολλοί αόρατοι. Με γυαλιά και χωρίς.
*(μετάφραση: Έφη Γιαννοπούλου)
