Αν μου έλεγαν ότι αυτό το άλμπουμ, κάθε νότα, κάθε στίχο του, το έχει γράψει κάποιος με πολλά χιλιόμετρα στη ζωή, που έχει λειώσει τα παπούτσια του, στα πάνω, στα κάτω, στα δίπλα της – λόγο να το αμφισβητήσω, δεν θα είχα.
Έτσι ακούγεται το Apolonio. (έτσι – και την ίδια στιγμή – φρέσκο σαν ψωμί από τον φούρνο).
O Omar Apollo όμως – που είναι δικό του καινούργιο άλμπουμ το Apolonio– είναι 23.
Είναι 23 και έχει βιώσει μουσική.
Έχει μεγαλώσει με θρεπτικά γεύματα από Stevie Wonder και Funkadelic, με έξτρα βιταμίνες από Curtis Mayfield, με smoothies από 70ς soul και ψυχεδέλεια, με κιθάρες ροκ (που κάθε αυτί θα έχει πιάσει ακόμη και αν τα ’00ς τού ακούγονταν αιώνες πριν). Σε αυτά βάλτε μέσα και την ιδιαίτερη διατροφική αξία μεξικάνικων corridos. Οι γονείς του Omar είναι από την Γκουανταλαχάρα.
Με αυτά υπόψη, ο φίλος μας ο Οmar Apollo, δεν ανακαλύπτει την …Αμερική στους ήχους του. Ένα σωρό κόσμος πάει κι έρχεται σε τέτοιες μουσικές διασταυρώσεις – μόνο φανάρια που δεν έχουν βάλει ακόμη (ή έχουν βάλει, δεν ξέρω). ‘Όμως κάθε τι που υπάρχει μέσα στο Apolonio αποκαλύπτει ταλέντο και μουσικό του δαιμόνιο. Τα τραγούδια μοιάζουν με short movies. Και ο Omar που «μιλάει» στην γλώσσα των 20άρηδων, απευθύνεται και σε όλους τους άλλους επίσης.
Και είναι στο παιχνίδι, για να το κάνει ακόμη πιο ενδιαφέρον.
Παίζει με όλα, πειραματίζεται, αλλάζει κανόνες – καταστασιακών φάση παιχνίδι δημιουργικό – και εκεί, χαλαρά, ευέλικτα και απολαυστικά σαν άνετος crooner κερδίζει την προσοχή του κοινού.
Από το I’ m Amazing και το Kamikazi στην αρχή, στο Want You Around με τον Rouel, στο Hey Boy με την Kali Uchis (απολαυστική!), ως το The Two of Us. Με με τις ευλογίες και το παρών του Bootsy Collins στο remix Stayback) και στο Useless με κιθάρα και co-writing credits από τον Albert Hammond Jr των Strokes. Με μέλη της Los Angeles Philharmonic Orchestra σε corrido- αν δεν μας έφταναν οι προλαλήσαντες: Εννιά κομμάτια, ουσιαστικά ένα μίνι-άλμπουμ, που σε πάει σε μέρη και που χαίρεσαι ν’ ακούς.
