Κάπου εκεί νομίζω στη μέση ήταν. Που παρακολουθούσα το Utopia και έμαθα ότι προ-υπάρχει Utopia σειρά.
Όταν ένας καλός και έμπιστος φίλος, μού πρότεινε να το δω και εγώ του είπα, αυτό βλέπω, αυτό με τον John Cusack ; Και μου είχε, όχι, δεν παίζει ο Cusack- είναι αγγλικό.
Λογικό μου φάνηκε, ο καθένας και η Utopia του. To δικό μου Utopia το είχε διασκευάσει η Gillian Flynn από το αγγλικό του 2013 και έχει ένα ενδιαφέρον back story. Ήταν να το σκηνοθετήσει ο David Fincher, αλλά κόλλησε αυτό κάπου στο οικονομικό ή και στο ότι δούλευε το Mank με τον Gary Oldman και υπόθεση από τα παρασκήνια του Πολίτη Κέιν του Orson Welles, που βγαίνει τώρα, την άλλη εβδομάδα.
Πίσω στην Ουτοπία:
Από την αρχή, ελκυστικό το θέμα για τους φαν των comics και εκείνους του John Cusack (σε ρόλους not the nice guy). Ουτοπικό να συναντηθούν αυτοί (ναι;), αλλά συμβαίνει.
Όλα ξεκινάνε από ένα κόμικς που ξεθάβεται σε μία σοφίτα και ενώ αυτό δεν λέει τίποτε ιδιαίτερο στους περισσότερους (πόσα κόμικς δεν είναι καταχωνιασμένα και αραχνιασμένα σε σοφίτες, πατάρια, αποθήκες, κούτες, ντουλάπια…) σε κάποιους χτυπάει καμπανάκι. Η εμφάνισή του και μόνο! Σωστά καταλάβατε- το κόμικς είναι το Utopia.
Είναι καλό αυτό; Είναι. Και δεν είναι.
Γιατί αυτοί που έχουν συγκινηθεί σε πρώτη φάση, θα λυσσάξουν να το βρουν (θα τους ψάξει και εκείνο κατά μια έννοια) και σε μια δεύτερη φάση, θα πρέπει να σώσουν τον κόσμο.
Να σώσει τον κόσμο θέλει και ο Kevin Christie (John Cusack) αλλά ο τρόπος που σχεδιάζει να το κάνει και τα μέσα που χρησιμοποιεί δεν βρίσκουν σύμφωνους τους Ουτοπίτες φίλους μας και θέλω να πιστεύω και κανέναν από εμάς.
Καλό είναι να σωθεί ο κόσμος, αλλά να είναι και όλος ο κόσμος μέσα.
Στην αρχή κιόλας το Utopia βγάζει από τη μέση την πρωταγωνίστριά του, εκείνη δηλαδή που καταλαβαίνει ο θεατής ότι θα κρατήσει την ομάδα ενωμένη. Πάρτην κάτω. Πάμε γι΄άλλα.
Από εκεί και πέρα, ξεδιπλώνει όλες τις σπλάτερ χάρες του, με μυαλά στα κάγκελα, bloody ξεπαστρέματα, και ξεζουμισμένες θεωρίες για έναν κόσμο που όλοι πρέπει να δικαιολογούν την ύπαρξή τους, τουλάχιστον σαν ψευτο-κίνητρο και τύπου ενοίκιο για να μείνεις.
Κάτω από αυτές τις συνθήκες, διπλές ταυτότητες, μεταμέλειες, σατανικά σχέδια ενός cult με αφοσιωμένο ποίμνιο αποκαλύπτονται…μέχρι να τυλίξουν τον αρχηγό σε σελοφάν.
Τίποτε όμως δεν έχει τελειώσει.
Το σκηνικό στήνεται για τον δεύτερο κύκλο – με απορία ωστόσο, τώρα που το μυστήριο έχει λυθεί (και όσο κρατούσε, έδινε πόντους στη σειρά) ,τώρα που μας τελείωσε, σε τι σπλάτερ βασανιστικά επίπεδα θα πάμε;
Και αν τέλειωσε και αυτό, μήπως έχουμε φτάσει στην Ουτοπία; Την έχουμε προπεράσει και είναι ώρα να διεκδικήσουμε, όλοι μαζί, κάποια στιγμή έναν καλύτερο κόσμο-για όλους;
Γιατί εδώ που τα λέμε, η σειρά μάλλον μένει στου δρόμου τα μισά. Άντε, ίσως μερικά χιλιόμετρα πιο μπροστά.
