And now…let me tell you about the Gods.
Είχαμε λοιπόν μείνει εδώ: Ο Wednesday (Ian McShane) νεκρός. ‘Επεσε από το δόρυ της Laura. Τετέλεσται. Adios.
Αλλά είναι; Πώς είναι; Εδώ είναι το American Gods, δεν είναι παίξε-γέλασε. Τα πράγματα δεν είναι, όπως φαίνονται.
Κυρίως συμβαίνει αυτό: φινάλε τρίτου κύκλου.
Όπου κάθε επεισόδιο μας άφηνε να ζητάμε και άλλο. Της σειράς out there που δεν ήταν ποτέ εκτός context. Τέλειο ‘τηγάνισμα’ εγκεφάλου. Φαντασίας, υποδόριου χιούμορ με συνεχές πλάγιο σφυροκόπημα παλιών και νέων αξιών. Με on the road allure και μεταφυσικές στάσεις ανεφοδιασμού. Φίνα;
Παλιοί και Νέοι θεοί και άλλοι τυχοδιωκτικοί χαρακτήρες (δε λέω ονόματα Laura) συναντιόνται στο Center of America Motel στο Lebanon του Kansas, αφού εκεί, λέει, είναι το κέντρο της Αμερικής. Μια ουδέτερη ζώνη για Νέους και Παλιούς θεούς, όπου ούτε οι μεν ούτε οι δε μπορούν να χρησιμοποιούν τις υπερδυνάμεις τους. Ασφαλές σημείο, θα πεις….Ε, ναι…Ας πούμε.
Το …τι θα γίνει; … και μπας και χάσαμε στ’ αλήθεια τον Odin; …κρέμεται πάνω από τις σκηνές του επεισοδίου – και δεδομένης της κατάστασης ο Shadow Moon (Ricky Whittle) οφείλει να εκδικηθεί την δολοφονία θάνατο του πατέρα του. Ο οποίος έπεσε από το δόρυ της πρώην συζύγου του Shadow (της Laura Moon/Emily Browning) η οποία, με τη σειρά της, έχει πάει κι έχει έρθει από τόπους που δεν επιστρέφει κανείς. Αυτά.
Ο Shadow δεν είναι εκδικητικός τύπος, αλλά είναι θεός (μετριοπαθής βέβαια) και δεν δείχνει να εκτιμά καθόλου που αυτός ο παλιο-χαρακτήρας ο Mr World (Crispin Glover) – θεός της παγκοσμιοποίησης επίσης – «δίνει» στεγνά την Laura εκτός όλων των άλλων που έχει κάνει.
Στο δέντρο.
Πολλά θα συμβούν όσο ο Odin είναι off – το πιο φοβερό απ’ όλα που ο γιος του ο Shadow ακολουθεί κατά κάποιο τρόπο το πρωτόκολλο και πάει και δένεται σε ένα δέντρο που τον αγκαλιάζει σφιχτά (δεν θες και τόσο σφιχτά) για εννιά μέρες και εννιά νύχτες…γιατί…έτσι!
Στο μεταξύ είναι ανοιχτό και το θέμα του Technical Boy (Bruce Langley) σε ελεύθερη μετάφραση του νεαρού θεού της Τεχνολογίας – τιμ New Gods) που τον ταλαιπωρούν οι δικοί του, αλλά συνέρχεται κάπως από τα θέματά του, ενώ μαθαίνει από τον ύπουλο Mr World ότι είναι κάτι σαν γέφυρα ανάμεσα στους παλιούς και τους νέους θεούς. Το κρατάμε αυτό.
Τώρα. Προσέξτε:
Σε μια παράκρουση και ένα όραμα που έχει ο δόλιος ο Shadow (τον συμπαθώ ) εκεί δεμένος στο δέντρο που είναι, βλέπει ότι βρίσκεται σε ένα αεροπλάνο μέσα και μια limbo zone, ανάμεσα σε ζωή και θάνατο, ενώ πιο δίπλα κάθεται και απολαμβάνει το flight service ο μπαμπάς Wednesday.
Εννοείται ότι το μυαλό μου πήγε στον Jack στον πατέρα του στην πτήση Oceanic (και στο Lost, καταλαβαίνετε). Εν ολίγοις του λέει ο Wednesday ότι χρειαζόταν έναν μάρτυρα να θυσιαστεί γι’ αυτόν. Και ενώ το μυαλό μας πάει στον Shadow, μπορεί ο πονηρός Odin να εννοούσε πονηρά κάποιον άλλον. Ίσως.
Εκεί είμαστε λοιπόν… Στον αέρα. Και περιμένουμε τον τέταρτο κύκλο!
Σε μια σειρά που συνδυάζει κώδικες του Fargo και Legion, βγαλμένη από τις δυνατές γραφές και το ομώνυμο βιβλίου του Neil Gaiman. Ενας φανταστικός κόσμος, η άλλη όψη της πραγματικότητας, ένα – πολιτικό σπλάτερ σε εικαστικό περιτύλιγμα και τηλεόραση για να απολαύσεις.
Το λέγαμε και αυτά, σωστά;
