John Belushi. Photo Credit: Richard McCaffrey/Courtesy of SHOWTIME.
Πόσο εύκολο είναι να πεις την ιστορία: αστεία, τραγικά, τρυφερά, με ακρίβεια, διασκεδαστικά; -όλα αυτά μαζί;
Δύσκολο να κάνεις ντοκιμαντέρ για ένα πρόσωπο που ξέρει και έχει αγαπήσει ο κόσμος, το έχει νοιώσει κοντά, ‘δικό του’, να αποφύγεις «ομιλούντα κεφάλια» να λένε και να λένε σε «γκρο πλαν» με φόντο που αλλάζει.
Ίσως έχει να κάνει με τις προθέσεις του δημιουργού. Ίσως – ποιος ξέρει.
Ο R.J. Cutler το πετυχαίνει. Στο Belushi του. Τον εκρηκτικό, αποφασισμένο, ονειροπόλο, επίμονο, τρομερό ταλέντο, συναισθηματικό, πονεμένο, μπερδεμένο, διάσημο, αυτοκαταστροφικό John Belushi.
Πετυχαίνει να παρουσιάσει τον John Belushi όσο πιο κοντά, έχω την αίσθηση, σε αυτό που ήταν, πιστός στις διαφορετικές πλευρές του χαρακτήρα του. Από την αρχή, παιδί στο σπίτι οικογένεια μεταναστών από την Αλβανία. Ως το τέλος.
Όλοι οι άνθρωποί της ζωής του – φυσικά και είναι παρόντες – ακούγονται οι φωνές τους, μιλάνε για τον John.
O Dan Aycroyd! – το αχτύπητο δίδυμο, Blues Brothers – o αδελφός του Jim, οι ηθοποιοί και συνεργάτες από το Saturday Night Live και όχι μόνο…η Carrie Fisher και άλλοι πολλοί.
Κυρίως όμως και βασικά η γυναίκα του, η Judith Belushi Pisano. Και μάλιστα με έναν πολύ τρυφερό τρόπο. Η ραχοκοκαλιά του ντοκιμαντέρ είναι τα γράμματα που γράφει ο John στην Juds, ως το τελευταίο, το 1982, μόνος του ένα βράδυ στο δωμάτιο του ξενοδοχείου, στο Λος Άντζελες.
Ήταν τα 60ς και τα 70ς. Η αντι-κουλτούρα και οι εναλλακτικές εκφράσεις στο απόγειό τους. Η σάτιρά του δεν διστάζει να διακωμωδήσει και αυτό.
Ο Belushi ως Joe Cocker από την εμφάνισή του στο Woodstock, ο Belushi και το περίφημο σκετς με τα τσιζμπέργκερ.
Υπάρχει όμως κάτι ακόμη – που μαζί με τον εκρηκτικό ήρωά του, απογειώνει το ντοκιμαντέρ και είναι η animation αφήγηση. Χειροκροτείστε εδώ τον κύριο Robert Valley (γνωστό μας και από τα βίντεο των Gorillaz).
Fun, συναίσθημα και μια θρυλική μορφή της κωμωδίας. Ένα μοντέρνο, δυνατό ντοκιμαντέρ.
(πρεμιέρα για την Ελλάδα στο 23ο Φεστιβάλ Ντοκιμαντέρ Θεσσαλονίκης)
