Αγαπητέ Jeff, ή Jeff σκέτο
Δεν ήθελα να ενοχλήσω νωρίτερα, περίμενα να περάσουν λίγες μέρες, ή και λίγο περισσότερες, έτσι ώστε να σου έχει περάσει και το jet lag.
Φαντάζομαι θα είσαι ήδη στις διακοπές σου. Αν όχι, κάπου εκεί κοντά.
Πήγες λοιπόν επάνω – Διάστημα λέμε – γύρισες και τι έγινε;
Δεν έγινε και τίποτε για εμάς. Εμάς, εννοώ όλους που πληρώσαμε για το ταξίδι.
Οι καλοί τρόποι Jeff θα ήταν να φέρεις και κάτι πίσω. Να πεις ένα ευχαριστώ.
Αλλά πού τέτοια Jeff! Αν ήταν, θα είχαμε ακούσει το ευχαριστώ νωρίτερα, στο δρόμο που η ‘αποθήκη’ γινόταν η μεγαλύτερη μπίζνα στην ιστορία.
Άστα. Σε έχουμε μάθει. Και σένα και τον άλλον. Και τους φίλους σας. Κούρσα ποιος θα φτάσει πρώτος. Και ας γίνεται από κάτω ο μεγάλος χαμός. Πρώτος όμως έφτασε ο Neil Armstrong και ήταν το ’69 και ο άνθρωπος – ο αστροναύτης (ε ναι!) έφερε και πέτρες από το φεγγάρι και μια από αυτές την έχω πιάσει και στο χέρι μου.
Άντε Jeff και του χρόνου. Να μπεις και σε τροχιά. Και δεν τρέχει και τίποτε. Σου τα είπε και ο Bernie
