Σε μια αυλή κάπου στο Αιγάλεω, χρόνια πριν, ήταν τυλιγμένο γύρω μια βρύση ένα κίτρινο λάστιχο. Από αυτά τα λάστιχα που ποτίζουν τους κήπους. Πολύ ωραίος κήπος.
Το λάστιχο ήταν το παιχνίδι μας. Το νερό, καυτό το καλοκαίρι μέχρι να τρέξει και να δροσίσει λίγο, ήταν η χαρά μας. Τα νερά που έτρεχαν στην αυλή. Τα νερά που έσταζαν πάνω μας. Ποτάμια ολόκληρα. Το νερό χόρευε και γινόταν τρελό παιχνίδι. Το νερό, μουσική. Το soundtrack που κυλούσε με ροή, ανατροπή και τρελά πιτσιλίσματα ξενοιασιάς και ανέμελης περιπέτειας.
Εκεί με πήγε το Streams του Jan Van De Engel (του Γιάννη Αγγελόπουλου)
Με την ορμή της μουσικής και το παιχνίδι που η τζαζ σε (προ)καλεί να παίξεις.
Με τα beats να κελαρύζουν καθώς γλιστρoύν πάνω στα ντραμς του Jan Van, σταγόνες που χοροπηδάνε. Σε ροή και ρευστή συνέχεια, κομψά πλήκτρα και υδάτινες εκρήξεις.
Άλλωστε ο Jan Van και η έξοχη συνάντηση των μουσικών εδώ – Παρασκευάς Κίτσος μπάσο, Βαγγέλης Στεφανόπουλος πιάνο, Φώτης Σιώτας βιολί και βέβαια Γιάννης Αγγελόπουλος ντραμς- έχουν ανοιχτό διάλογο με την παράδοση και την open air αισθητική που μπορούν να αναδείξουν ακόμη και σε χώρους ασφυκτικούς.
Έτσι ξεκίνησε το Streams.
Γεννήθηκε από την ιδέα του νερού που είχε ο Γιάννης, της ρευστότητάς του, της ήρεμης ορμής, ιδέα που μετά μοιράστηκε με τους μουσικούς του και άρχισαν να ‘τζαμάρουν’ και να παίζουν με αναφορά στο νερό. Και αν η τζαζ δεν είναι νερό (συχνά και φωτιά ταυτόχρονα) τότε τι είναι; Και αν η μουσική δεν ρέει – τότε τι κάνει;
Το Streams κυκλοφορεί – και κυλάει σα νεράκι – σε πολύ όμορφη έκδοση από την Teranga Beat με το εμπνευσμένο art work του Αδαμάντιου Καφετζή, ψυχή τη Τeranga. Ένα κίτρινο είναι το βασικό του χρώμα. Το ίδιο με το λάστιχο της αυλής.