Ο Louis Armstrong είχε μια κόρη. Ήταν μυστικό. Ο κόσμος δεν το ήξερε. Ποτέ δεν ξέρεις τα πάντα.
Και ήταν μυστικό γιατί και οι εποχές ήταν περίεργες (ο ρατσισμός, το φυλετικό ζήτημα). Ο Άρμστρονγκ έκανε την μεγάλη καριέρα του σε ένα λευκό κοινό – του ασκήθηκε άλλωστε και κριτική ότι δεν στάθηκε δυναμικά όσο θα μπορούσε στον αγώνα των μαύρων. Επίσης – ήταν παντρεμένος.
Σε κάθε περίπτωση είναι δύσκολο να είσαι αόρατος.
‘Αόρατη’ στα μάτια του κόσμου ήταν η οικογένειά του, η Louis Preston, η χορεύτρια που ο ‘Satcho’ είχε γνωρίσει στο Χάρλεμ και η κόρη τους.
Κανείς δεν ήξερε ότι υπήρχαν στη ζωή του. Μέχρι που η Sharon, η κόρη γράφει το βιβλίο : «Little Satchmo: Living in the Shadow of My Father, Louis Daniel Armstrong
Το ντοκιμαντέρ τώρα του John Alexander είναι σαν μαγική εικόνα. Η ιστορία βγαίνει στο φως. Την αφηγείται σε πρώτο πρόσωπο η κόρη. Μέσα από τα γράμματα του πατέρα, τα ηχογραφημένα μηνύματά του, λόγια, συμβουλές, τα αστεία του. Την προσμονή της να τον δει και να τον αγκαλιάσει.
Φυσικά τον έβλεπε παντού, να αγκαλιάζει πολλά παιδιά, να υπογράφει αυτόγραφα, εκείνος και η τρομπέτα του παντού. Μια και μοναδική φωτογραφία μαζί του: μαζί οι τρεις τους. Η μικρή Satcho δεν φαίνεται, είναι στην κοιλιά της μάνας της.
Δεν τους είχε ξεχάσει ο Άρμστρονγκ. Το αντίθετο. Τους υπεραγαπούσε, τους έστελνε χρήματα, φρόντιζε να μην τους λείψει τίποτε. Είχε εξασφαλίσει οικονομικά και τις σπουδές του παιδιού, τους είχε αγοράσει και ένα τεράστιο σπίτι να μένουν. Εκεί ζήσαμε τα πιο δύσκολα χρόνια… τεράστια η μοναξιά, λέει η Sharon. Και όταν ο Louis βρισκόταν στην πόλη πάντα περνούσε λίγες μέρες μαζί τους.
Κρυφή ζωή.
Και για πρώτη φορά σε αυτό εδώ το ντοκιμαντέρ που έκανε πρεμιέρα στο 23ο Φεστιβάλ Ντοκιμαντέρ Θεσσαλονίκης, παρουσία της Sharon μάλιστα- η Little Satcho δεν κρύβεται.
Πατάει το play στο κασετόφωνο και αρχίζει η ιστορία. Η βραχνή, ‘βατραχίσια’ φωνή του Λούις Άρμστρονγκ ακούγεται πέρα από το χρόνο. Λέει στην μικρή του κόρη να είναι καλό παιδί και έρχονται τα δώρα. Πάντα έρχονταν τα δώρα.
Το βλέμμα της Sharon όμως τώρα. Έτσι όπως κοιτάει τον φακό. Το βλέμμα λέει την δική της ιστορία καθώς σηκώνει το κεφάλι εκεί που διαβάζει τα γράμματα. ‘Η ακούει τη φωνή. Πίκρα, θυμός, και αγάπη.
Τεράστιος Louis Armstrong. Στις 6 Ιουλίου συμπληρώνονται 50 χρόνια από τον θάνατό του (έφυγε νέος, στα 69 του χρόνια). Και αυτή είναι ακόμη μια ιστορία από την ζωή του.
