Μια φορά κι έναν καιρό ήταν η Ώντρεϋ.
Κολυμπούσε παρέα με μια θαλάσσια χελώνα που φώναζε το όνομά της σαν ποπ τραγούδι της Billie Eilish. Ώντρεϋ~. Περίεργο που την χελώνα την έλεγαν Ώντρεϋ και εκείνη. Δυο Ώντρεϋ στον βυθό.
Μια μέρα, εκεί που οι Ώντρεϋ κολυμπούσαν, μια σκιά πέρασε από πάνω τους. Δεν ήταν τίποτε να φοβηθούν.
–Έϊ Ώντρεϋ, φωνάζει το κορίτσι.
Γυρίζει η Ώντρεϊ η χελώνα, τεντώνει το λαιμό της. -Τι είναι; Ρωτάει.
–Ένα CD, ένα βιβλίο και πολλά τραγούδια! Στην επιφάνεια του νερού, ακριβώς πάνω μας! ‘Ωντρεϋ! Τα λένε «Ωντρεϋ» και αυτά!
–Άλλο πάλι και τούτο μυστήριο της θάλασσας;
–Κανένα μυστήριο, είπε η Ώντρεϋ. Άκου. Τραγούδια: «Όνειρα στα Κοράλλια», «Βυθός» , «Χταπόδι, Μαριδάκι και Δελφίνι», «Μακροβούτι», «Πριν να γίνεις Ψάρι», «Η θάλασσα βάφτηκε Ροζ» και άλλα θαλασσινά γεμάτα αλάτι.
–Το ‘πα εγώ! Κάπου θα μας έβγαζαν φέτος τα sea shanties!
–Όχι, όχι, άκου: «ένα παραμυθόνειρο -είναι- με παιδικά τραγούδια για νυν και πρώην παιδιά από 5 έως 99 χρονών»
–‘Μέσα’ είμαι, είπε η Ώντρεϊ η χελώνα. Και στο CD και στο βιβλίο. Και ποιος τα γράφει αυτά που λες;
– Τhe Boy!
– The Boy! Φίλος μου! Σα να κολυμπάμε στα ίδια τα νερά. Αγαπάει την θάλασσα, το ξέρω. Έχω δει και την ταινία, τη Winona.
– Μην μπλέκεις άλλα κορίτσια εδώ. Εδώ είναι η Δεσποινίς Τρίχρωμη που τραγουδάει.
–Πολύ πολύ φίλη μου, δεσποινίς γοργόνα. Υπέροχη είναι!
– Ώντρεϋ!
-Τι είναι;
-Δικά σου είναι τα γυαλιά που κολυμπάνε; Ή κάποιος τα έχασε στη θάλασσα.
–Και τα δύο Ώντρεϋ. Και τα δυο.
Και ενώ το καλοκαίρι δεν φεύγει, μένει, τα τραγούδια του The Boy στο ‘Ωντρεϋ, μένουν μαζί του. Και τις νύχτες του χειμώνα, λένε, μεταμορφώνονται σε παραμύθια.
