Η πρώτη καθαρή γερή βροχή για φέτος. Έπλυνε, πλημμύρισε, πήρε σκουπίδια, άφησε άλλα.
Καιρού βοηθούντος αλλά και all weather μπήκαν και τα βινύλια στη θέση τους. Μετά σκεφτήκαμε ότι θα μπορούσε και να είχαν εξαφανιστεί. Ή και να είχαμε αγοράσει τα ίδια βινύλια. Και μια και δυο φορές. Έχει συμβεί. Και όχι μια και δυο φορές.
Το soundtrack του Inherent Vice για παράδειγμα, πόσες φορές μπορούσα να το είχα; Όσες και το βιβλίο. Όσες φορές θέλεις να κοιτάς τον ήλιο να δύει στη θάλασσα. Από την Gordita Beach. Από Θυμάρι, από Φαλάσαρνα, από παραλία Κοχύλι. Stop – πέφτουν γράμματα.
Ιδέα για σενάριο – Η θάλασσα ξεβγάζει τα πτώματα μιας ορχήστρας. Πού έπαιξε για τελευταία φορά (πώς θα το στρώσω; μήπως πρέπει ν’ αρχίσω απ΄τον μαέστρο; έτσι το βλέπω).
(photo – west coast 2010)
