Όλα γύρω πορτοκαλί. Πορτοκαλί και μαύρα, της εποχής.
Και χρυσαφί, χρυσαφο-καφέ το χρώμα των φύλων του φθινοπώρου. Είναι λοιπόν πορτοκαλί και το κίτρινο της ώχρας – και αυτό ναι – θαμπό, βαθύ στις άκρες του σταχτί. Και κόκκινο, υπάρχει και κόκκινο. Και όλα αυτά τα χρώματα γύρω στο ντεκόρ και στη φύση. Και εγώ έχω κολλήσει με το ροζ.
Το ροζ όπως ακούγεται.
Ροζ γιατί : Δεν θέλω να γίνω δυσάρεστος αλλά πρέπει να μιλήσουμε για κάτι πολύ σοβαρό.
Το soundtrack της ταινίας. Το soundtrack που υπογράφει η Kid Moxie στην ταινία του ‘Not To Be Unpleasant, But We Need To Have A Serious Talk’ του Γιώργου Γεωργόπουλου.
Από την Αθήνα και το Λος Άντζελες, η Έλενα Χαρμπίλα (η Kid Moxie) είναι αυτή τη στιγμή από τα πιο δυνατά και πολλά υποσχόμενα ονόματα στην παγκόσμια σκηνή της μουσικής για τον κινηματογράφο. Και -φυσικά όχι μόνο! Αυτό ανάμεσα σε άλμπουμ, συνεργασίες και εκλεκτικές παραγωγές.
Δυναμική και φαντασία και συνεχής ροή από ιδέες που πέφτουν και βροχή σε όλο το έργο. Εδώ και τo The Night του Eric Burdon στην εκδοχή της Kid Moxie με τον Phil Diamond. Και το δικό της (των Alphaville) Big in Japan. Στην παραγωγή του άλμπουμ μαζί με την Kid Moxie, ο Serafim Tsotsonis.
Ιδού και : 300 ροζ κόπιες του άλμπουμ, remastered για βινύλιο κυκλοφορεί τώρα η Veego Records. Με Bonus track , Big in Japan στο remix του Luxxury
- To ροζ που σας έλεγα!
