Με τις μάσκες κανονικά φορεμένες στην μεγάλη αίθουσα του Ολύμπιον ανάμεσα – και μέσα επίσης – σε καταστάσεις covid και πολέμου στην Ουκρανία, παρακολουθούμε την πρεμιέρα Πώς να επιβιώσετε σε μία πανδημία (How to survive a pandemic), που θα είχε – και λογικό θα μου φαινόταν – sequel : τώρα πάρε τον πόλεμο – και τρίτο κύκλο: ξαναδές το Legion. Αν αυτό που ζούμε δεν είναι post reality (που είναι είναι και το θέμα του Φεστιβάλ Ντοκιμαντέρ φέτος) πώς – αλλιώς – να το πεις;
The post – always rings twice.
Το ντοκιμαντέρ του David France – παραγωγή ΗΒΟ, παγκόσμια πρεμιέρα στην Θεσσαλονίκη – επικεντρώνει στον αγώνα των επιστημόνων, την τρελή κούρσα για να βρουν το εμβόλιο, την γραφειοκρατία και τις προκαταλήψεις των αντιεμβολιαστών στην παράλογη κοινωνία (πανδημία + Trump, για σκέψου) και απάνθρωπη, εκεί που το οικονομικό κέρδος δεν μετράει την ανθρώπινης ζωή. Ο France είχε κάνει το How to survive a plague (2012) για το aids και η προηγούμενή του δουλειά ήταν το “Καλωσήρθατε στην Τσετσενία”.
Οδηγός μας κατά κάποιο τρόπο εδώ, ο δημοσιογράφος του Science Magazine, Jon Cohen, που τον παρακολουθούμε να επικοινωνεί με τους επιστήμονες μέσα σε αυτόν τον μαραθώνιο τρέλας και απίστευτων εξελίξεων, με ψυχραιμία και κοινή λογική, επιστρατεύοντας στον προσωπικό του εξοπλισμό κάπου κάπου και το χιούμορ και την σανίδα (σωτηρίας) του surf.
Ο France καταφέρνει να δείξει το συγκλονιστικό του θέμα – τις μεγάλες στιγμές της ιστορίας της ανθρωπότητας – που εξελίσσεται αρκετά και on line από το συνεχές λοκντάουν – σαν ταινία δράσης. Κάνοντας τι; Ρίχνοντας φως σε γεγονότα που έχουμε ζήσει όλοι. Αυτά και όσα γίνονταν πίσω από αυτά.
Oι πρωταγωνιστές της ιστορίας, ο Dr. Fauci, οι αγκαλιές και τα δάκρυα των επιστημόνων, στη J&J, την Pfizer, στην Moderna, την Astra Zeneca (και η αμφισβήτησή της στη συνέχεια), η έγκριση των εμβολίων για τον πληθυσμό, όλα όσα περνούσαν από το μυαλό μας, τα μεγάλα φορτηγά της FedEx και της Ups που ξεκινούσαν φορτωμένα με εμβόλια για τον κόσμο, οι πρώτες δόσεις – σε μια «κανονική» ιστορία θα έγραφαν happy end.
Τέτοιο όμως δεν υπάρχει και ο France ξέρει πού να στρέψει την κάμερά του:
Στο καπελάκι του τύπου που γράφει Fuck Fauci , στις πόρτες που κλείνουν γιατί τρέμουν τα εμβόλια του διαβόλου, στον καραγκιόζη Trump που χλευάζει τον γιατρό ότι κάνει κακή δουλειά.
Στην μικρή κοινότητα του Πίτσμπεργκ ένας ιερέας με λίγους ακόμη κοντά του οργανώνει εκστρατεία από σπίτι σε σπίτι για να ενημερώσει, να απαντήσει σε ερωτήσεις και να πείσει τους ανθρώπους να εμβολιαστούν. Και τα καταφέρνει.
Όμως η μεγάλη αμείλικτη σκιά πέφτει παντού – το οικονομικό κέρδος για τους φαρμακευτικούς κολοσσούς, η πεισματική άρνηση να μοιραστούν τους κωδικούς των εμβολίων, οι νέοι μεγιστάνες που γεννήθηκαν από την πανδημία, η μπίζνα του ανταγωνισμού και η μόνιμη αδιαφορία για τις ζωές που χάνονται.
Ο Dr.Tedros, του Παγκόσμιου Οργανισμού Υγείας, με καταγωγή από την Αιθιοπία, το πρόσωπο που μας κοίταξε στα μάτια από τις οθόνες μας από την πρώτη στιγμή αυτής της ιστορίας, δυναμώνει τις εκκλήσεις του προς τον πλούσιο κόσμο. Να δοθούν εμβόλια σε χώρες που δεν προλαβαίνουν να θάβουν τους νεκρούς τους και εξηγεί πώς έτσι θα σταματούσαμε την εξάπλωση του ιού. Καταγράφονται και αυτές. Ίσως για τις μελέτες του μέλλοντος, σε μια άλλη πιθανή πανδημία, σε κάτι που θα είναι ήδη πολύ αργά.
>κάτι δικά μας : ρωτάνε τον επιστήμονα, κάπου κοντά στην αρχή, πώς κατάλαβε όλα αυτά- και απαντάει εκείνος :’έβλεπα πολύ Star Trek” 😉
