Εδώ είμαστε! Ξεκινάει το 24ο Φεστιβάλ Ντοκιμαντέρ Θεσσαλονίκης μέσα στην παρανοϊκή πραγματικότητα – την Post Reality (η θεματική του άλλωστε) εκεί που η πραγματικότητα ξεπερνάει την φαντασία – συμβαίνει κάθε μέρα. Πώς το συνηθίζεις; πώς το έχουμε συνηθίσει; θέμα για μελέτη. Κάμερα σε μας.
Έχω σημειώσει ουκ ολίγα docs από το πρόγραμμα. Η Ουκρανία και η μετα- πραγματικότητα. Ο πόλεμος και ο κόσμος. Συνεχής ενημέρωση.
“Τσίμπησα” και μουσικά docs – που έχουν ψαχνό. Ιδού κάποια από αυτά:
–Soul Kids/Τα παιδιά της σόουλ
είναι για τα παιδιά που σπουδάζουν μουσική στην Ακαδημία της Stax στο Μέμφις. Λοιπόν αυτά τα παιδιά τα είδα, τα συνάντησα. Ήμουν εκεί στο Μέμφις στην Stax, την θρυλική Stax, περιμένοντας να ανοίξει το Stax Museum, είχαμε πάει νωρίς εκείνη την φορά και μέσα από το αμάξι στο πάρκινγκ που καθόμασταν για να κυλήσει η ώρα, βλέπαμε τα παιδιά που έφταναν στο σχολείο – στην Ακαδημία της Stax. Με τα όργανα, κάποια από αυτά, κιθάρες, πνευστά, όλα τους χαρούμενα, κάτω από το πρωινό ήλιο του Μέμφις.
Soul Kids του Hugo Sobelman
~Μετά είναι αυτή η ταινία: “Patti Smith- Electric Poet’
Patti Smith, Νέα Υόρκη, 70ς, το καλύτερο ροκενρόλ που γράφτηκε ποτέ. Το ηλεκτρικό ρεύμα διέσχιζε τον Ωκεανό, έκαιγε τα σύνορα, τρύπωνε μέσα μας, άλλαζε τα πάντα. Ξυπνούσαμε με στίχους του Rimbaud. Δεν υπήρξαν ποτέ τα πρωϊνάδικα.
Patti Smith – Electric Poet των Αν Κατάια, Σόφι Πέιραρντ.
-Αυτό: Feel Your Heartbeat. Προβολείς στην house σκηνή. Στην Ελλάδα. Από τo ’89. Τα πάρτι, οι πρωταγωνιστές, η κατάσταση των πραγμάτων. Είμασταν εκεί – το Faz ζει.
Feel Your Heartbeat του Περικλή Παπανδρεόπουλου.
-Για λέγε, για λέγε: Italo Disco – The Sparkling sound of the 80s
Έχει κερδίσει τη θέση του στην ιστορία και δεν περιμέναμε τους daft punk να μας το πουν. Italo disco – δώσε μπόλικο γκλίτερ, κιτς και ντισκομπάλες σε ελέκτρο – φουτουριστικό 80ς beat. Παρακολουθώ με προσοχή:
Italo Disco – The Sparkling sound of the 80s του Αλεσάντρο Μελατσίνι.
- το πόστερ του φεστιβάλ έκανε ο Kanellos Cob