Ήταν το 1989 όταν η Barbara Kruger παρουσίασε το – Your Body is a Battleground.
Έργο για την ιστορική, τότε, pro-choice πορεία των γυναικών στην Ουάσιγκτον για την υποστήριξη της αναπαραγωγικής ελευθερίας. Το μήνυμα ευθύ, ξεκάθαρο, το φώναζε το σπασμένο στα δύο πρόσωπο της γυναίκας στην εικόνα.
Έμεινα να κοιτάω το έργο της Kruger στο The Broad, το είχα δει ήδη τόσες και τόσες φορές μέσα στα περιοδικά, τα ίδια περιοδικά των ’90ς και ’00 sπου έκαναν focus στα πρόσωπα – και τα σώματα – των γυναικών χωρίς πραγματικά να τα βλέπουν.
“Ιδρωμένα” photo shop σε μεγαλειώδεις αναπαραστάσεις της πραγματικότητας, υποτιθέμενης πραγματικότητας. Τραβηγμένης όσο δεν πάει.
Στο έργο της Kruger το πρόσωπο (μιας καλλονής από τα 50ς;) είναι σπασμένο στα δύο, μισό – μισό. Όπως σε πόλεμο. Your body is a battleground.
Στο ίδιο πεδίο μάχης έχουν επιστρέψει απέθαντα όντα για να σκορπίσουν τη μούχλα τους στον κόσμο. Ονειρεύονται έναν μεσαίωνα στα μέτρα τους. Αλλά εκεί που πάνε να σε τραβήξουν πίσω, εκεί είναι που παίρνεις φόρα για τα καλά και ξεπετάγεσαι μπροστά. Αιφνιδιασμός.
