Στις 18 Ιουλίου του 1953, ο Elvis, 18 χρονών τότε, πέρασε για πρώτη φορά το κατώφλι του στούντιο της Sun Records στο Μέμφις για να ηχογραφήσει ένα δισκάκι.
Ήθελε να το κάνει δώρο στη μητέρα του, την Gladys. Πλήρωσε 3.98 δολάρια (ορίστε – ευχαριστώ!) και έφυγε με το demo πακετάκι, που από την μία πλευρά του είχε το My Happiness και από την άλλη το That’s When Your Heartaches Begin.
Από εκεί και έτσι άρχισαν όλα.
Στην Sun Records γεννήθηκε το rock ‘n roll – το ξέρουν κι οι πέτρες και αυτές που κυλάνε και εκείνες που στέκονται. Στην Sun Records του Sam Phillips – το ‘σπίτι’ του Presley, του Johnny Cash, του Jerry Lee Lewis, του Roy Orbison. Και λίγα λέμε.
Πολλούς Ιούλιους αργότερα – να ‘μαι κι εγώ εκεί. Στα άγια χώματα της Sun – ωσαννά! με ήλιους κι αστέρια, πέρασα στα ενδότερα. Ανέβηκα τα ξύλινα σκαλιά που τρίζουν, κοντοστάθηκα μπροστά στην Ιστορία – την κοίταξα προσεκτικά – τα πρώτα βινύλια, τα παλιά δισκάκια, του Ike Turner το Rocket 88 , τις μεσόκοπες κονσόλες, τις κιτρινισμένες σημειώσεις, τα γυαλιά του Σαμ.
Και μετά κατέβηκα στο στούντιο – εκεί που ο μεγάλος είχε σταθεί στο μικρόφωνο για πρώτη φορά, ενώ η γραμματέας του Sam, η Marion Keisker που κάτι είχε δει στο παλικάρι κράτησε το τηλέφωνο του νεαρού- μήπως κι ο Sam (θα σκέφτηκε) κάπου τον χρειαζόταν.
‘Έμεινα για λίγο παραπάνω, όταν έφυγαν οι άλλοι. Μήπως οι τοίχοι είχαν κάτι να μου πουν, και κάτι ψιθύρισαν (no kidding). Και ξαναπήγα. Άλλο καλοκαίρι. Και εκτός προγράμματος. Σα να έπρεπε να επιστρέψουμε για κάποιο λόγο ή όπως ο Leonardo di Caprio στο Inception.
Είχαμε τότε παρκάρει και λάθος και όταν το περιπολικό από απέναντι έκανε στροφή προς το μέρος μας, είπαμε εδώ είμαστε – έρχεται και πρόστιμο στη Sun – αλλά αυτό μας προσπέρασε και έφυγε προς τα βόρεια του Μέμφις – και χάθηκε κάτω από τον ήλιο. Δυνάμωσα αυτό που έπαιζε – Elvis at Sun. Και δυναμώσαμε και το air condition – τρελή ζέστη εκείνη τη μέρα.