Με χαρά και με μια έξαψη μπαίνω πάντα σε δισκάδικο – και βιβλιοπωλείο. Και μπορεί να έχω περπατήσει την πόλη για ώρες, αλλά με το που πατάω πόδι εκεί, μηδενίζει το κοντέρ, σα να ξεκινάω μόλις.
Και έτσι είχε γίνει και στο Νάσβιλ τότε (και πιο πολύ) με το που πέρασα την πόρτα του Ernest Tubb Record Shop – συγκίνηση. Έφταιγε και η Loretta Lynn.
Από την είσοδο κιόλας η Ιστορία σε άρπαζε από το χέρι και σε τραβούσε μέσα στον μακρόστενο χώρο, πάνω στις ράχες των δίσκων και των CD, στα ξύλινα ράφια, στις αφίσες που στόλιζαν τους στίχους, στις σειρές με τα βινύλια που απλώνονταν μπροστά σου. Δεξιά κι αριστερά, τι-σερτ σε όλα τα χρώματα της country στις κρεμάστρες, πένες για τις κιθάρες και αναμνηστικά με την σφραγίδα Ernest Tubb, που στέκεται στον κεντρικό δρόμο του Νάσβιλ, την Broadway από το 1951 όταν μετακόμισε εκεί, από το 1947 όταν το άνοιξε ο Ernest.
Όρκο δεν παίρνω πάντως ότι στέκεται εκεί ακόμη, γιατί διάβαζα ότι πάει για αντίο, πουλιέται όλο το κτίριο, μαζί και η κιθάρα, η καρφωμένη σαν δοκάρι σημαίας πάνω από την σεμνή και κλασική πόρτα του.
Αν τα κατάφερε και βρίσκεται ακόμη στη θέση του, δεν ξέρω. Ξέρω αυτό μόνο: ότι ήθελα να μείνω ώρες εκεί, σκαλίζοντας στα παλιά βινύλια που έλεγαν όλη την ιστορία της country.
Και εκεί μπροστά ήταν η Loretta Lynn.
Εκεί λοιπόν ο μακρύς διάδρομος με τους δίσκους, άνοιγε στο βάθος σε μια σκηνή. Και η σκηνή ολόκληρη ήταν ένας μικρός “ναός” αφιερωμένος στη Loretta. Στο δισκάδικο του Ernest Tubb, η Loretta είχε γράψει ιστορία.
Γιατί το δισκάδικο ήταν διάσημο και για κάτι ακόμη.
Για τις βραδιές του Midnite Jamboree. Συχνά πολλοί καλλιτέχνες που τραγουδούσαν στην ραδιοφωνική εκπομπή του Grand Ole Opry διέσχιζαν το δρόμο από το Ryman Auditorium, πήγαιναν στου Ernest και συνέχιζαν να παίζουν εκεί μπροστά στο κοινό.
Από τις πιο θρυλικές εμφανίσεις ήταν της Loretta Lynn. Πρώτη φορά τραγούδησε στου Ernest Tubb το 1960 και άλλες δεκαπέντε φορές στη συνέχεια, προτού καν πάρει επίσημη πρόσκληση για το Opry.
Και αν το Opry θεωρείται ο μεγάλος ναός της country, το δισκάδικο του Ernest είναι σίγουρα ένας μικρός ναός της country κι αυτό.
Δεν είχε εισιτήριο, έμπαιναν όσοι χωρούσαν και άλλοι τόσοι, μπορεί και περισσότεροι, στέκονταν στο πεζοδρόμιο και άκουγαν απ’ έξω όπου είχαν βάλει ηχεία και όλοι περνούσαν θαύμα.
Σε εκείνη την σκηνή τώρα μπροστά, εμείς.
Εμείς και η Loretta παντού γύρω. Η σκηνή είναι στολισμένη με εξώφυλλα δίσκων και πορτρέτα της Loretta. Στη μια πλευρά της στέκονται κούκλες ντυμένες με τα φορέματα εκείνα που φορούσε στα εξώφυλλα των δίσκων της. Ένα ζευγάρι δικές της μπότες είναι εκεί επίσης. Και αφίσες από συναυλίες της στα 60ς. ΄Ένα πικάπ με τρία, τέσσερα 45άρια δίπλα. Φωτογραφίες από εμφανίσεις της ανάμεσα στις οποίες δεσπόζει ένα μεγάλο χαμογελαστό πορτρέτο της Loretta Lynn με τον Ernest Tubb.
Και κάπως έτσι, καταλαβαίνετε, αργήσαμε να φύγουμε από του Ernest Tubb και αλλάξαμε το πρόγραμμα της μέρας ακόμη μια φορά.