Το πρώτο και βασικό είναι ότι οι μουσικές είναι φανταστικές.
Το δεύτερο και βασικό, που μπορεί να είναι άνετα και πρώτο, είναι ότι παίζουν χωρίς κανόνες. Ότι κάνουν τα δικά τους. Κάνουν ό,τι θέλουν. Πάνε όπως γουστάρουν.
Κι έτσι γουστάρω κι εγώ SAULT όλο και περισσότερο. Από την αρχή, από το πρώτο – πρώτο άλμπουμ το «5» του 2019 και το «7» του ’19 επίσης, ως σήμερα έχουν βγάλει 11 άλμπουμ. Μέσα σε 4 χρόνια.
Και τις προάλλες, 1η του μήνα, οι αγαπημένοι μου SAULT κυκλοφόρησαν 5– πέντε (!) -άλμπουμ ταυτόχρονα, που μπορούσες να κατεβάσεις με μυστικό κωδικό, κρυμμένο μέσα στην ανακοίνωση για τα άλμπουμ (δες φωτό) μέσα από site τους, διαθέσιμα μόνο για 5 μέρες. Και μετά τέρμα.
Βρήκα τον κωδικό (στον ψιθυρίζω εδώ : god is love, αλλά δεν έχει και σημασία πιά) και κατέβασα τα άλμπουμ και τα άκουσα – υπέροχα και διαφορετικά στο περιεχόμενό τους. Το ένα πιο reggae/dub, το άλλο πιο pop/soul, πιο dance ηλεκτρονικό, πιο κλασικό το άλλο, με πιο gospel στοιχεία. Πόσο καλύτερο μπορεί να γίνει!
Κι άλλο. More breaking the rules. Δεν τους βλέπεις, δεν τους ξέρεις. Social ; όχι ευχαριστώ. Παραμένουν μπάντα μυστήριο, ένα πρότζεκτ out of nowhere του Inflo, μια τρελλοπαρέα εκεί στην Αγγλία που μετά την pub πηγαίνουν να συνεχίσουν στο στούντιο. H Cleo Sol είναι μέσα. Η Little Simz εκεί. Ο Michael Kiwanuka σκάει μύτη. Ο Chronixx δίνει ρέστα. Όπως έκανε πρόσφατα στο 10λεπτο, 10 (βγήκε στις 10/10) και στο Warrior πολύ δυνατό, από το Earth ένα από 5 που κυκλοφόρησαν μαζί.
Ένα άλλο έξοχο είναι το Together από το 11 – κι αυτό ένα από τα πέντε… Που μπορεί- λέμε ‘μπορεί‘, ποτέ δεν ξέρεις- να κυκλοφορήσουν και κανονικά για τη συλλογή μας. Αλλά τι θα πει κανονικά στο context των SAULT; Θα πει κάτι;
