Ήταν μπροστά ψηλά κι αγέρωχα στην πλώρη και σε όλες τις όψεις με ανέμους από το Νησί. Πάλι εκεί και έτρεχε σαν ρεύμα υπόγειο με διακλαδώσεις και μυστικούς παραπόταμους, ισχνούς αλλά επίμονους στο δικό μου αυτί. Ήταν το dub που το μετέφραζα ελεύθερα στο επίκεντρο και στην μακρινή περιφέρεια.
Δυο live, κολλητά δυο βράδια στη σειρά. Reggae και Jazz. One Love. One Love και plus. Το πρώτο βράδυ με αραιή βροχή, το άλλο με αέρα.
Ο Max Romeo legend, θεότητα, μεγάλος και μοναδικός. Στην τελευταία – farewell περιοδεία του.
Η Nubya Garcia μικρή θεά με το σαξόφωνο, live συστάσεις στην Αθήνα πρώτη φορά, μουσική δύναμη από τα έγκατα της ψυχής και από βαθιά στα πνευμόνια. Ανάσες και funky κινήσεις. Feel free. Ύμνοι στην αλήθεια της μουσικής. Αλελούϊα που θα έλεγε ο άλλος.
Λοιπόν, συγκίνηση. Και το καλύτερο ‘πρώτο πιάτο’. Blend Mishkin με guest BNC μας οδηγούν στα ενδότερα, reggae και dub, beats all over ισιώνουν τον ήχο, all ready, steady, περάστε. Είμαστε ήδη εκεί.
Η φίνα μπάντα με τα πνευστά μπροστά, ντραμς, κιθάρα, μπάσο και όλα κομπλέ – και σαν από αλλού, κάπου που η μουσική τρέχει μέσα στο αίμα, έρχεται: Max Romeo. Συγκίνηση max και στο max όλα. Εδώ και InA Babylon. Kαι rastafari λαβ. Στο Fuzz.
Και αδιαπραγμάτευτα Chase the Devil Out of Earth.
Ο,τι κακό μας έχει βρει θα το διώξουμε, θα το στείλουμε σε άλλο πλανήτη, μακριά στο αχανές να χαθεί. Απόλυτη εμπιστοσύνη στον θείο Max να ηγηθεί, έχει την καρδιά και το όραμα. Χρονών μόλις 78 με τα ασημένια ντρέντλοκς του να χορεύουν με την λιπόσαρκη, αγέρωχη μαγεία του μαζί.
Λίγο πιο μπροστά μου, έχει ανάψει το μεγαλύτερο joint που έχω δει ποτέ, no kidding. Στη σκηνή ο Max Romeo καλωσορίζει τα παιδιά του, Αzizzi δυναμικά, Xana πιο γλυκά. Και ξαναβγαίνει, ενώ ο χρόνος δεν μετρά και με ένα special treat ακόμη. Μια που λέμε farewell. Αλλά δεν σταματάμε εδώ, γι΄απόψε φινάλε «ένα, που δεν είναι δικό μου τραγούδι» (αλλά το έχουν πει πολλοί) I Did It My Way. Σε reggae τώρα. Με το δικό του τρόπο. Συγκίνηση max. Και Αγάπη.
Και σα να περνούσε την σκυτάλη, η μια μέρα μετά στην άλλη.
Dub διάχυση και κύματα στο κανάλι που σε βγάζει τώρα στη Φαληριώτικη θάλασσα.
Τι τύχη! Να δούμε (in Athens) ένα από τα πιο hot ονόματα της jazz στην Αγγλία αυτή τη στιγμή, την Nubya Garcia. Παίζει σαξόφωνο και μαζί με το vibe που στέλνει από την άκρη της πλατείας ως τα ύψη του εξώστη, λέει ιστορίες – αυτό κάνει. Από τη Γουϊάνα και το Τρινιντάντ τις πατρίδες των γονιών της και από τις ζόρικες γειτονιές του Λονδίνου που μεγάλωσε. Τις γκρίζες μέρες και τα φωτεινά βράδια. Η μία ιστορία ακολουθεί την άλλη, τις βγάζει η Nubya από το σαξόφωνο – και από την Πηγή (Source το άλμπουμ της)- όπως οι μάγοι τα μαντίλια – κορδόνι μέσα από το μανίκι.
Οι μουσικοί της είναι εγγύηση και εκρηκτικοί συνοδοιπόροι όπου και αν κινηθεί. Πλήκτρα, μπάσο, ντραμς. Και τα σαξόφωνο τούς δίνει χώρο να εκφραστούν και να δώσουν πράγμα. Το σκηνικό είναι funky – και εσωτερικό και ποιητικό γίνεται. Η σύγχρονη jazz χωρίς φίλτρα, σε ανοιχτό διάλογο με τις δυναμικές στιγμές της.
Η Nubya μας το λέει, ότι χαίρεται πολύ που παίζει στην Αθήνα. Στο πρώτο WOW festival εδώ. Και σωστά : feel free θα πει πάλι στον κόσμο.
Άνετα θα σηκωνόμαστε στο ρυθμό, εύκολα έπιανες τα σήματα και η jazz είναι μεταδοτική. Και ένα σωρό άλλα πράγματα.