Εκεί έξω. Στα βουνά, στα λαγκάδια, στα φαράγγια. Στα ποτάμια, στα βράχια τα κακοτράχαλα, στη βίγλα με τις ελιές. Στη θάλασσα, από το ένα πέλαγος στο άλλο.
Στο dancefloor, στο κλαμπ, στο venue με την σκηνή, στο live μπροστά στη μπάρα. Στη disco-pop-funk γωνία και γέφυρα του Μπρούκλιν απέναντι.
Πρόσεξε τώρα. Ο Κρητικός, ο Αυστραλός, οι Μπρουκλινέζοι και ο βοσκός. Mελβούρνη, Κρήτη, Νew York. Η ιστορία έχει αρχή, μέση και τέλος (όχι) και συνεχίζεται – keep listening- σε νέους προσεχείς κύκλους. Μα και χορούς.
Στο εξώφυλλο του The Big Mess του νέου άλμπουμ των Tanlines, η electro-pop του Jesse Cohen και του Eric Emm φοράει την κάπα της. Και ο Κρητικός λεβέντης καθώς βγαίνει στο μονοπάτι από το χωριό με την γκλίτσα του και ένα ταγάρι κρεμαστό στο χέρι, χαμογελάει στωικά στον φωτογράφο. Και αυτός (ο φωτογράφος) αναρωτιέται μέσα του, τι κάθεται και κάνει κάτω στην πόλη όταν υπάρχουν τόσο ωραία βουνά και Κρητικά; Photos courtesy of the Notopoulos family.
Από την άλλη πάλι τώρα :
γυρνάς την γη ανάποδα και πας στην Αυστραλία (ή μένεις στην Κρήτη- up to you).
Αγριοκάτσικα σκαρφαλώνουν στις πλαγιές και κρέμονται σαν μπάλες από το δέντρο και από μακριά (και όσο πλησιάζεις πιο δυνατά) ακούγονται τα ντραμς του Αυστραλού. Του Jim White. Και ποίημα σκέτο από κοντά, το λαούτο, ζωηρό, εκρηκτικό, συντροφικό, Γιώργης Ξυλούρης με τ ‘ όνομα και όλα τα μαγικά του, ξωτικό του δάσους και αυτός.
Φύση, άνεμοι, χορδές και τύμπανα, με δυο δρασκελιές είσαι και εσύ στο βουνό – The Forest In Me όπως λέγεται το άλμπουμ. Δικές τους οι μουσικές Xylouris- White εκτός από τρία κομμάτια που είναι και ο Guy Picciotto μαζί (και μια εποχή ήταν και στους Fugazi -χαιρετισμούς!)
Από τη Μελβούρνη στα Ανώγεια και ελπίζω σύντομα σε μια σκηνή εδώ κοντά μας, γιατί είναι απίστευτοι στο live, δηλαδή δεν φαντάζεσαι την εμπειρία (Plissken ακούς;)
Οι εικόνες του εξωφύλλου και υποθέτω και του προφίλ με τα αγριοκάτσικα, από μεριά Ξυλούρη θα έρχονται. Και έχω και εγώ πολλές και ωραίες από το Νησί – αλλά και ποιος, που έχει πάει, δεν έχει!
