Ο τόπος γέμισε νερά της βροχής. Τρέχουν από παντού. Οι ανοιχτές οικοδομές (παντού είναι αυτές) αδειάζουν στους δρόμους καφέ ποτάμια. Τα καφεπόταμα ορμάνε στη θάλασσα σα να είναι δικιά τους. Όλοι κάνουν σα να είναι τα πράγματα δικά τους. Λοιπόν δεν είναι κανενός. Είναι, στην τελική αν θες να ξέρεις, δικά μας.
Πάμε στα ωραία.
Μέρες θέλω να σου πω γι’ αυτό το ωραίο βιβλίο με τα ποιήματα που είναι γεμάτο νερά και θάλασσες και ψυχή. ΥΔΡΙΕΣ της Μάρθας Παναγιωτοπούλου.
Να το ψάξεις, να το βρεις να ταξιδέψεις μαζί του ανάμεσα σε χταπόδια και μέδουσες και κρίνα της θάλασσας και πλάσματα του νερού. Να βουτήξεις στα βαθιά του.
Η Μάρθα Παναγιωτοπούλου είναι εικαστικός. Σπούδασε αρχιτεκτονική (ΕΜΠ) και καλές τέχνες (GSA). Οι Υδρίες είναι η πρώτη της ποιητική συλλογή και κυκλοφορεί από τις εκδόσεις Σμίλη.
Από την συλλογή, αυτό:
Βροχή στη Θάλασσα
πουθενά δεν έμαθα
να βάζω τελεία
ούτε άνω
ούτε κάτω
ούτε καν κάπου ενδιάμεσα
πουθενά δεν έμαθα
να βάζω κόμμα
για να ξαποσταίνω λίγο
το σταμάτημα
είναι κι αυτό
μια σιωπηλή ροή
όλα τα σημεία στίξης μου
δραπέτευσαν από τα σύννεφα
και έλειωσαν μέσα στα νερά
κι αν πέφτει
βροχή στη θάλασσα
θέλω να την κολυμπάω μαζί σου
γιατί ανοίγεις κάθε παρένθεση της καρδιάς μου
όλα τα σημεία στίξης μου
είναι σταγόνες νερού
και κανένα τους
δεν φοβάται τους κεραυνούς
γιατί πέφτουν μαζί τους
και χάνονται
ηλεκτρισμένα
στη θάλασσα
