Τρεις υπάλληλοι κτηματομεσιτικής εταιρίας και ο Μπομπ. Μια μέρα πριν κλείσει το γραφείο και μετακομίσουν σ’ άλλη γη σ’ άλλα μέρη. Ο Μπομπ δεν θα μπορέσει, αλλά αυτό δεν έχει σημασία. Γενικά, εδώ που είμαστε το ποιος δεν- θα -μπορέσει δεν έχει και τόση σημασία.
Ξέρεις τώρα τι σημαίνει να ψάχνεις να βρεις σπίτι. Στον άλλον τις προάλλες τού έδειξαν μια τρύπα και τού ζήτησαν μια περιουσία. Και τα λεφτά μπροστά. Γιατί ο άλλος (ένας άλλος) που το είδε, δίνει τα λεφτά μπροστά.
Τι περιμένεις;
Από δω ίσαμε εκεί που φτάνει το μάτι σου, ανάπτυξη. Πολυκατοικίες, ουρανοξύστες, αρχιτεκτονικές πιρουέτες, προσφορές/θυσίες στη μεγάλη κατοικία, με θέα την τελευταία κατοικία (κουνήσου από τη θέση σου, που έλεγε η νονά μου). Τι λες τώρα!
Πίσω στο έργο –
στην Τούνδρα – οι τρεις υπάλληλοι της εταιρίας (όχι το αφεντικό, ο boss bob) ατενίζουν το μέλλον και τούς τριβελίζει το παρελθόν και κυρίως το παρόν έτσι όπως είναι στρωμένο στα κτηματομεσιτικά με σοβαρές μεταφυσικές και αγωνιώδεις προεκτάσεις, αφού το παιχνίδι παίζεται βρώμικα (εδώ και καιρό). Οι τρεις πρωταγωνιστές θα επιβιώσουν (;) σαν κατσαρίδες της νέας εποχής, αφού κατανοούν και δεν κατανοούν επίσης αλλά οπωσδήποτε ψυχανεμίζονται το τραγικό της υπόθεσης. Ζούμε ένα δράμα. Εμείς, όχι οι τουρίστες. Αυτοί (το ζουν) όταν γυρνάνε στα σπίτια τους. Και μη μου αρχίζεις τις ιστορίες με το περιβάλλον…εδώ σου μιλάω για ζεστό χρήμα.
Επίκαιρο! Και άλλο τόσο φευγάτο σε πλούσιες υπερρεαλιστικές δόσεις, χωρίς να αφαιρεί από την βαρύτητα του θέματος και φέρνοντας στον αφρό την παράνοια της εποχής. Με χιούμορ, ποιητικά αλά Coen brothers και πολύ φίνα για όλους εμάς τους φαν τoυ 20 της οδού Γερμανικού (στο Μεταξουργείο).
Η Τούνδρα του Γιώργου Σίμωνα. Σε σκηνοθεσία Γιώργου Τζαβάρα και σκηνικά Τώνιας Ράλλη.
Με τους : Ματίνα Περγιουδάκη, Γιώργο Σίμωνα και Αναστασία Στυλιανίδη.
Μια παραγωγή της Ομάδας Νοσταλγία και του RABBITHOLE.
