Ανέβηκε στη σκηνή με τα χέρια στις τσέπες, το κεφάλι χαμηλά, μικρό συνεσταλμένο χαμόγελο. Έκανε έτσι δυο τρεις βόλτες, οι μουσικοί της μπάντας του είχαν αρχίσει να παίζουν.
Αρχίζει κι εκείνος να τραγουδάει, λέει καλησπέρα στα ελληνικά, άλλο τραγούδι, άλλη λέξη ελληνική, συνεχίζει με τα ευχαριστώ και έτσι πάει. Χαλαρά χωρίς να βιάζεται. Με στιλ χωρίς να το προσπαθεί.
Ακούει τον κόσμο και τα τραγούδια που ζητάει.
Πλησιάζει. Λέει τα τραγούδια που ζητάει ο κόσμος, ολόκληρα ή ένα μέρος τους. Κάνει και λίγο μασάζ στους ώμους του κιθαρίστα. Παρουσιάζει τους μουσικούς του με τον πιο cool τρόπο. Τους δίνει χώρο. Ανοίγει χώρους, χωράμε όλοι, ακόμη και εκείνοι που χορεύουν σα να είναι στα λιβάδια του Woodstock, τότε κάποτε. Και όμως, το live δεν έχει νοσταλγίες, ούτε τις στιγμές που οι νότες φεύγουν προς τα εκεί.
Devendra for ever. Είναι funky, soul, ψυχεδέλεια με σκόρπια tropical vibes και indie κορμοστασιά.
Λέει κομμάτια από το πολύ καλό, γενναιόδωρο, καινούργιο του άλμπουμ, Flying Wig
και δεν αφήνει σκονισμένα και άλλα πιο παλιά. Περνάμε ωραία. Τhe coolest gig in town, με έξτρα δωρο/έκπληξη – μικρή πτώση θερμοκρασίας.