Το να κάνεις καλτ ταινίες και σινεμά φαντασίας είναι πολύ σοβαρή υπόθεση. Και αν δεν την πάρεις έτσι- στα σοβαρά- και κάνεις μόνο χαβαλέ, μένεις στο χαβαλέ και εμείς πάμε παρακάτω.
Γι’ αυτό ξεχωρίζει ο Γιάννης Βεσλεμές. Γι΄αυτό οι ταινίες του έχουν χάρη, χαρά και ένα διακριτικό χαοτικό χορό καλτ φινέτσας. Γιατί δημιουργεί πολύ σοβαρά και με τρελή αγάπη. Κεντάει και ζωγραφίζει και πλάθει κόσμους που σε βάζουν στο τριπ να εξερευνήσεις μαζί του.
Είδα το Αγαπούσε τα λουλούδια περισσότερο στο Φεστιβάλ Θεσσαλονίκης και ήταν από τις ταινίες που κράτησα και προτείνω. Ειδικά αν είσαι φαν του science fiction σε σουρεαλιστο – ψυχεδελικό πακέτο. Ατμοσφαιρικό, με vintage 80ς πινελιές και με οικολογικές (τις βλέπω κι αυτές) προεκτάσεις.
Κήποι εξαίσιοι και ανθισμένοι, σπαρμένοι με εφέ, αλλόκοτες υπάρξεις, σαλταρισμένη φύση, άνθη του κακού, του καλού και του άλλου, με ζωή, θάνατο και ό,τι είναι ανάμεσα. Και στη μέση οικογενειακό δράμα. Που πάει περίπου έτσι:
Τρία αδέλφια θέλουν να ξαναφέρουν στη ζωή την μητέρα τους που έχει πεθάνει, χρησιμοποιώντας μια χρονομηχανή, διάφορες ιδέες, πειράματα, ουσίες, φιλοσοφίες, πρακτικές – εύκολη δουλειά δεν είναι. Αφού: κανείς δεν φεύγει από το σπίτι – να τα λέμε αυτά.
Γλυκύτατα αλλόκοτο και απολαυστικά weird, γραμμένο από τον Δημήτρη Εμμανουηλίδη και τον Γιάννη Βεσλεμέ – τα Λουλούδια είναι και μια ματιά με βάθος στο πώς διαχειρίζεσαι την απώλεια.
Πρωταγωνιστούν οι Πάνος Παπαδόπουλος, Τζούλιο Γιώργος Κατσής, Αρης Μπαλής και Σάντρα Αμπουελγκάναμ Σαραφάνοβα. Μαζί τους η Αλεξία Καλτσίκη και ως πατέρας ο Γάλλος Ντομινίκ Πινιόν, γνωστός μας και αξέχαστη φυσιογνωμία από τα Ντελικατέσεν και Αμελί.
Βεσλεμές καλεί το κοινό του αλλά και άλλους πολλούς στη νέα περιπέτεια… διότι…ποιος ξεχνάει και τη Νορβηγία;
Την θυμήθηκε τώρα πρόσφατα και ο Dan Stevens (που εκτός των άλλων έχει γράψει ιστορία στο Legion) που έβαλε τη Νορβηγία του Βεσλεμέ ανάμεσα στις 4 αγαπημένες του βαμπιρικές ταινίες – Έτσι όπως το διάβασα στο Instagram του, ιδού :
I just saw a great movie recently that I’d never heard of, a Greek film called Norway, about a vampire who basically exists in the underground disco scene in ’80s Athens, and he can’t stop dancing ’cause he’s worried his heart will stop. And it’s lovely. It’s great.
