Αδελφική αγάπη σε ένα σύννεφο από σκόνη της ερήμου, μέσα από την κάψα του δρόμου, ανάμεσα στους κάκτους και σε ζαλισμένες σαύρες, σε αέρα ξερό σα σύκο πεσμένο στη γη.
Η Ελβετία είναι το σπίτι τους. Η καρδιά τους η έμπνευσή τους αλλού, ο κόσμος στην αγκαλιά τους.
Οι Hermanos Gutiérrez σταμάτησαν στο Γκάζι και έπιασαν επαφή, σαν εξωγήινοι στον συναυλιακό πλανήτη – δυο κιθάρες και κάπου lap steel, με αυτόν τον ήχο που σε έχει παρασύρει μακριά με τη μια, όπως τα ξερόχορτα ο αέρας. Μια βραδιά στην καρδιά του καλοκαιριού. Θα την κρατήσουμε καλά μέχρι να μας ξανάρθουν.
Τους έχω ξεχωρίσει εδώ και καιρό, τους έχω παίξει πολλές φορές στo Fresh Unlimited και πάλι τις προάλλες.
Και όσο κι αν φοβόμουν στην Τεχνόπολη ότι η αύρα των ήχων τους θα πνιγεί στις κουβέντες του κόσμου (σύνηθες φαινόμενο στις συναυλίες ειδικά στους ανοιχτούς χώρους), ο κόσμος ήταν εκεί, αφοσιωμένος στη μουσική, προσηλωμένος στους Hermanos και στις μικρές ιστορίες τους.
Το σπίτι του Alejandro και του Estevan είναι στην Ζυρίχη, αλλά έχουν ρίζες στο Εκουαδόρ. Ταξιδεύουν στην Αμερική, ηχογραφούν με τον Dan Auerbach (των Black Keys) στο Νάσβιλ. Από το road trip του El Bueno Y El Malo, ανοίγονται στο σύμπαν του Sonido Cósmico. Με ένα instrumental Latin αφήγημα που δεν θα τους αφήσει στο δρόμο όσο υπάρχει η αδελφική τους αγάπη και εκείνο που πετυχαίνουν απέριττα και χωρίς καμμιά επιτήδευση, την σύνδεση με τον κόσμο που έχουν μπροστά τους. Ίσως τους ακολουθούν και ευχές Ινδιάνων ασημένια βραχιόλια – γούρια κρεμασμένα στα χέρια του Alejandro.