Θα μ’ ακούσεις να μιλάω με ενθουσιασμό, θα μ’ ακούσεις να μιλάω με αγάπη, θα μ’ ακούσεις να μιλάω με πίστη γι’ αυτή την μπάντα που είναι φευγάτη σε ανοιχτούς δρόμους και συνεχίζει να πηγαίνει και σε κάθε διασταύρωση σου δίνει ένα λόγο παραπάνω να ακολουθήσεις. Για τους φίνους και εκλεκτούς Dustbowl λέω-στην διασταύρωση που πλησιάζει το καινούργιο τους άλμπουμ, The Great Fandango, κανονικός σταθμός στη διαδρομή.
Πριν σε παρασύρει η δύναμη της μουσικής και το παλλόμενο ‘americana/rock’ τους, αξίζει να προσέξεις τι σημαίνει στ΄αλήθεια ‘εμπνέομαι από τις επιρροές μου’ και πόσο δημιουργικό και ουσιαστικό μπορεί να είναι αυτό για μια μπάντα που συνεχώς εξελίσσεται προκαλώντας τον εαυτό της. Είναι βέβαια δυνατοί οι παίκτες εδώ, ευρηματικοί και ανήσυχοι μουσικοί – Nick Fysakis ηλεκτρική κι ακουστική κιθάρα, John “Hardy” Houstoulakis pedal steel, Mike Dremetsikas ηλεκτρική, ακουστική κιθάρα επίσης, Lydia Grammatikou μπάσο, Giotis Petrelis ‘Shoeshine Boy’ ντραμς και Panos Birbas κιθάρα και η φωνή της μπάντας με αυθεντικότητα σε όλους, εσωτερικούς και εξωτερικούς, ροκ τόνους.
Και έτσι οι μουσικές παίρνουν φωτιά πάνω σε καλοδουλεμένες συνθέσεις με έμπνευση και ακρίβεια ως τις πιο απαλές σκιές του ήχου, στις μελωδίες και στους ρυθμούς του Great Fandango, που πολύ καθαρά, έχουν ρίζες σε γήινες αρμονίες και περιπλάνηση, σε μια σπίθα σαν κι αυτή που άναψε το ροκενρόλ εξ’ αρχής.
“Mother Earth Rock” το λένε οι ίδιοι και αγγίζει όλα τα τραγούδια ο προσδιορισμός, είτε πλησιάζει μέσα από την folk γλύκα του Ηarvest and Remains, είτε από το ευθύβολo country-rock ύφος του Heavy Chain, ή την ταραγμένη «νηνεμία» του ίδιου του Great Fandango.
Το Let me Down Easy σκαρφαλώνει στα ύψη του όπως πολλές alt country/rock μπάντες θα ονειρεύονταν αλλά λίγες θα κατάφερναν τουλάχιστον όσο ωραία και ψυχεδελικά το ξετυλίγουν οι Aθηναίοι Dustbowl. Ενώ το Don’t Let The Fascists Drug You Down είναι τραγούδι-ύμνος για να μοιράζεται, να διαδίδεται και να στέλνει το μήνυμά του από τη μία άκρη ως την άλλη.
Μέσα σε όλο τo The Great Fandango άλλωστε, όπου κάθε κομμάτι ξεχωρίζει με τα δικά του χαρακτηριστικά, ‘ζει΄το πνεύμα της outlaw country, του punk rock και των blues όχι σαν σουβενίρ εποχής, αλλά σαν ισχυρό αντανακλαστικό στην ψυχρή, άγρια λογική της παράνοιας που ζούμε.
Για το ‘νοτιο-δυτικό’ αεράκι που συντροφεύει τους Dustbowl στη μουσική τους, έχω να πω πως είναι υπέροχο και ελπίζω ποτέ να μην τους εγκαταλείψει. Όσο για το Fandango, θα έχουμε και ένα ραντεβού κατά Δεκέμβρη μεριά, εκεί που φτιάχνουμε τις λίστες με τα καλύτερα της χρονιάς-να το θυμάστε.