Bάρκιζα, Πέμπτη πρωί, κανένα φίλτρο στην φωτογραφία.
Κάποιοι έχουν μυριστεί το μυστικό. Δυο, τρεις τύποι, σερφάδες τραβάνε πίσω τις ξαπλώστρες του beach bar, τέσσερις – πέντε μαυρισμένοι διαφόρων ηλικιών χαίρονται Αύγουστο 12μηνης διάρκειας.
Στην ξύλινη πλατφόρμα που το καλοκαίρι σερβίρουν κοκτέιλ, μια κυρία φέρνει δυο σκυλιά μαζί της, το ένα αγκαλιά, το άλλο τρέχει πάνω κάτω. “Είναι γυναικάς – μου λέει για το ζωηρό – και ψάχνει κορίτσια“.Έψαχνε κορίτσια στον ήλιο. Και είχε ήλιο.
-Στο μεταξύ, στον χορό του Βrexit έχουν μπερδέψει τα βήματα. Άλλοι ροκενρόλ, άλλοι σκληρό ροκ, άλλοι line dancing, hard border και της στερλίνας το swing.
– Όπως λέμε : Aχ Στέλιο ήρθες; Καλημέρα τι κάνεις, πώς από δω ;
– The House that Jack Built. Έχει περάσει λίγος καιρός που το είδα. Αλλά τι ταινία! Την ώρα που κάποιοι μέσα στην αίθουσα σηκώνονταν με θόρυβο και έφευγαν, παρακολουθούσαμε Lars Von Trier ωμό, βασανιστικό, αυτο-αναφορικά έξοχο και Μatt Dillon να πλασάρεται άνετα στις πρώτες θέσεις των κινηματογραφικών serial killers.
– To Legion ,ό,τι καλύτερο συνέβη στην τηλεόραση φέτος. Το έχω γράψει και ΕΔΩ. Και έχουμε ένα ακόμη soundtrack από αυτό, το It’s Always Blue: Songs from Legion
σε λίγες μέρες και σε βινύλιο από την Lakeshore. (Behind Blue Eyes, White Rabbit, Don’t Come Around Here No More…μέσα ) Τι χρώμα θα έχει το βινύλιο; Legion Blue.
-Μένουμε στα ίδια χρώματα: www.weswim.gr Είναι η εποχή που αρχίζουμε να φοράμε τα neoprene, συνεχίζουμε τις βουτιές και κρατάμε την σελίδα σε μόνιμο ανοιχτό παράθυρο για θαλασσινή ενημέρωση και υδάτινες συναντήσεις, όπως ΕΔΩ.
–The desert sands will be blowing at full force and giant elephants will be marching towards us…Συνεχίζουμε σε Legion ψυχεδέλεια για να δώσουμε στο χυμό γεύση από stoner/desert rock, εκεί που οι Zippo παίρνουν φωτιά με το Ode to Maximum
-Το άκουγα τις προάλλες, αλλά το βίντεο με τον Big Daddy Kane να κερνάει παγωτά και ρίμες στο καινούργιο του Eli ‘Paperboy’ Reed, 99 Cent Dreams, επιβάλλει υπενθύμιση: HERE.
–Από την φάρμα στο τραπέζι και από το τραπέζι διαλεχτά, τα καλύτερα για τέτοια γεύματα, της Αμερικής (χαζεύεις φωτογραφίες και food styling και ονειρεύεσαι γεύσεις (και ταξίδια). Καλή όρεξη και καλό δρόμο eat & the road
-Συναρπαστικά τα βιβλία επανέρχονται. Αφού ο κόσμος κάνει τα ίδια όνειρα, απειλείται από τα ίδια πράγματα, πάσχει από τις ίδιες αρρώστιες, νοιώθει τον ίδιο άνεμο να τον χτυπάει στο μάγουλο.Ο Γιάκομπ Φάμπιαν – ο ήρωας του Έριχ Κέστνερ – “ένας άνεργος διδάκτορας της φιλολογίας, στις αρχές της δεκαετίας του ’30 εξερευνά τον βερολινέζικο κόσμο της νύχτας…Γύρω του η Δημοκρατία της Βαϊμάρης καταρρέει..”Χρειάστηκε να περάσουν δεκαετίες για να κυκλοφορήσει το αριστούργημα του Κέστνερ πλήρες, χωρίς περικοπές και αλλαγές, για πρώτη φορά. “Στο χείλος της αβύσσου” Ξεκίνησα να το διαβάζω. Από τις εκδόσεις Πόλις.
* καλός ο χυμός;
