Σίγουρα πράγματα.
Φαντάζομαι ότι τώρα που γράφω, οι άνθρωποι του Breaking Bad σχεδιάζουν ήδη τη συνέχεια του El Camino (στο Netflix) που μας πήγε ως κάπου – αλλαγή σκηνικού, αλλά συνέχεια της έμπνευσης.
Ο Jesse Pinkman έχει δρόμο μπροστά του. Το ότι φτάνεις σε ένα άλλο σημείο δεν σημαίνει ότι έφτασες στο τέλος. Eιδικά αν είσαι περπατημένος τύπος. Ή θρύλος. Ή χαρακτήρας του Breaking Bad.
Xημεία!
Και πόσο ωραίο είναι να φτιάχνεις τέτοιους χαρακτήρες. Να στρώνεις στόρι και να πλέκεις διαφορετικές κλωστές και να αναδεικνύεις τους ήρωές σου. Που μετά ζουν τις δικές τους ζωές, εκτός Breaking Bad. Όπου πάει ο καθένας.
Οι χαρακτήρες γράφουν την ιστορία από μόνοι τους.
Πάντα οι χαρακτήρες γράφουν την ιστορία.
Θα γινόταν το El Camino να ήταν μια χλιαρή σούπα; Θα μπορούσε, αλλά όχι εύκολα, θα έπρεπε να προσπαθήσουν πολύ για τα το κάνουν κακό.
Ο καμβάς, οι αφετηρίες, η περίφημη φωτογραφία του Breaking Bad, όλα έτοιμα, στρωμένα και ο Jesse με κρατημένη την ανάσα να βγει έξω, ελεύθερος, να αναπνεύσει.
Φανταστικές λήψεις στην επιφάνεια και ακόμη πιο βαθειά στην ψυχοσύνθεση των χαρακτήρων.
Και εκεί που όλα πάνε περίφημα, το El Camino κάνει και το έξτρα βήμα που κάνει τη διαφορά. Εύγε σε όποιον το σκέφτηκε! Και έφερε μπροστά το απολαυστικό δίδυμο: Badger και Skinny Pete (τους εξαιρετικούς Matt Jones και Charles Baker).
Πείτε την αλήθεια- όλοι το σκεφτήκαμε, έτσι; Μια ακόμη Breaking Bad movie/series με κεντρικούς ήρωες τους δυο τους.
Και αυτό: Μια από τις πιο αγαπημένες μου ever σκηνές – και ξέρετε δα πόσες πολλές είναι – του Breaking Bad είναι αυτή:
Badger, Skinny Pete, Jesse …where no man has gone before! (ω ναι… it’s getting personal )
PURE POETRY:
(και αυτά ενώ έρχεται το άλλο αριστούργημα/νέος κύκλος Better Call Saul).
