Από την Θεσσαλονίκη ή τον Διαπολιτειακό 70, ή από την Εθνική μέσω Αττικής και τον περιφερειακό της Αθήνας. Από το σημείο πάντως που έχεις αφήσει ώρα πίσω τις ετικέτες στα είδη της μουσικής να κρέμονται σαν χαλασμένες/ξεχασμένες πινακίδες. Εκεί συναντιέσαι με τον Θανάση Dzingovic. Ή κάπου εκεί κοντά.
Ακόμη εκλεκτική κίνηση της Πατρινής Veego Records η κυκλοφορία του άλμπουμ. DZINGOVIC λέγεται και το άλμπουμ – και δεν είναι η κιθάρα του Θανάση που πρωταγωνιστεί.
Είναι ένας κόσμος ήχων και μελωδιών που ξανοίγεται, ανοιχτός ορίζοντας, τραγούδια – οχήματα στην ποπ περιφέρεια. Και άφθονες εναλλαγές στο τοπίο των ήχων.
Όλα αυτά γεννημένα από το ελεύθερο στιλ τω συνθέσεων και ένα …lets go now – αύριο είναι άλλη μέρα. Αν ακούς – και αγαπάς Beck (εγώ πολύ) θα καταλάβεις.
Από την Θεσσαλονίκη λοιπόν ο Θανάσης. Έφτιαξε τους Σούπερ Στέρεο που έβγαλαν τρεις δίσκους. Παίζει ακόμη με τους Tuflon – που κυκλοφόρησαν την πρώτη τους δουλειά το ’21 – διατέλεσε ο Θανάσης και μέλος της μπάντας του Παυλίδη και της ορχήστρας του Χαρούλη ανάμεσα και αυτά σε παραγωγές, ώρες σερί στο στούντιο και μουσικές ολονυχτίες.
Οι πρώτες νότες του Oceania σε βάζουν αμέσως στο ταξίδι.΄Έρχεται η ζεστή φωνή-, στίχος ελληνικός, οι μελωδίες, οι slide ομορφιές και οι συνθέσεις δροσερές, οργανικές και απέριττες. Από εκείνες που, έχω κάπου την αίσθηση, ότι θα αναζητούσαν ψαγμένοι προς τα εκεί παραγωγοί του dublab και τα παιδιά στο reverberation radio που σκαλίζουν τα βινύλια.
Αυτό είναι το βίντεο του Oceania εμπνευσμένο από ένα ταξίδι του στην Αυστραλία, έτσι όπως λέει και το τραγούδι:
