H θερμοκρασία της θάλασσας είναι καλή ακόμη. Άνετα στους 18 βαθμούς, μπορεί λίγο πιο κάτω, αλλά Ok. Μπαίνεις, μένεις στο νερό, κολυμπάς.
Έξω φυσάει δυνατά, έχει πέσει σκούρο σύννεφο με μικρές χαραμάδες για τον ήλιο και τα κύματα έχουν ανακατέψει τα νερά – είναι αυτός ο νοτιάς που δεν σταματάει. Αλλά βρίσκεις το σημείο, ή σε βρίσκει αυτό ανάλογα με τη σχέση σου με το νερό – και βουτάς. Και βγαίνεις άλλος άνθρωπος.
Άλλος άνθρωπος Luke Shadbolt .
Kυνηγάει τα κύματα και τα φωτογραφίζει. Τεράστια, γιγάντια κύματα που τα ακούς, μέσα από τις εικόνες του Αυστραλού φωτογράφου, να βρυχώνται ώσπου να σκάσουν πάνω σε βράχια ή να τα καταπιούν τα επόμενα που έρχονται.
“Tο να βρίσκεσαι κοντά στο νερό, αυτό είναι το καλύτερο μέρος της διαδικασίας. Είναι σαν πατάς ένα κουμπί επαναφοράς ή σαν μια μορφή διαλογισμού. Αισθάνομαι προνομιούχος που βιώνω έτσι τη φύση. Πραγματικά αφορά την εμπειρία περισσότερο από οτιδήποτε άλλο, οι φωτογραφίες που προκύπτουν είναι πάντα απλά μια προσομοίωση” λέει ο Shadbolt.
Πάτησα λοιπόν πάνω στα υγρά φύκια, έκανα δυο τρία βήματα με τα πόδια μου να βουλιάζουν ελαφρά πάνω στο σώμα τους – και αυτό ήταν – βουτιά. Κάπως έτσι ονειρεύομαι τις γιορτές.
