Και εγώ το έλεγα και το άκουγα, κυρίως το δεύτερο. Έτσι όπως έρχονταν, έφταναν, ανέβαιναν στον αφρό (που αφρός δεν υπήρχε, αλλά έτσι το λέω) έτσι όπως έρχονταν σαν κύματα. Σαν κύματα οι λέξεις, οι φωνές, η μουσική αγκαλιά, κολυμπούσαν αγκαλιά με τα λόγια του ποιητή. Ωραίο αυτό το άκουσμα.
Ποιήματα και μελωδίες πλέκονται μαζί, στολίζουν όμορφες τουλίπες κι όμορφες φράσεις , του e.e. cummings τα λόγια – του ποιητή τα λόγια – της αίσθησης τα λόγια και του αέρα τα λόγια wind wind wind – σε αυτά έμεινα να ακούω.
Έμεινα, σταμάτησα και μετά έτρεξα πάλι πίσω να μείνω λίγο ακόμη. Εκεί που με κάλεσαν οι συνθέσεις, το χρώμα της συνάντησης, εκλεκτικής συγκυρίας, της αγάπης για τον Estlin, μεγάλης, έμπρακτης, εμπνευσμένης.
Οι Estlin Project “συναντούν” τον μεγάλο Αμερικανό,
14 ποιήματα από την πρώτη του συλλογή, Tulips and Chimneys, στο In The Last Light, τον πρώτο δίσκο τους. Τουλίπες, καμινάδες και ήχος από τους κήπους της μουσικής, οι συνθέσεις είναι του Γιώργου Κυριαζή και μια από αυτές που έγραψε με τον Θάνο Μαργέτη μαζί.
Listen beloved και άκου λοιπόν.
Παιχνίδια, κρυφτό, κυνηγητό O sweet spontaneous earth, γλυκά και ελεύθερα, τεντώματα και ανατάσεις, σπασίματα, κοψίματα, από τις μουσικές και τις φωνές, τα όργανα που ακολουθούν σπασμένες φράσεις, ανυπότακτους στίχους.
Εύκολη δουλειά;
Καθόλου, ούτε καν. Ο Cummings δεν σου φωνάζει, δεν σου δίνεται, δεν σου ανοίγει διάπλατα πόρτες, γνωστό αυτό. Αλλά το κάλεσμα της ‘φωνής’ του και ο κόσμος του, αν βρεθείς εκεί και σου «μιλήσει» μπορεί να είναι κλειδί στη μηχανή για όπου πάει τον καθένα.
Α ναι. Τα μονοπάτια, οι δρόμοι, οι λεωφόροι, οι διασταυρώσεις, οι διακλαδώσεις, οι υπόγειες διαβάσεις, οι εναέριες ελλειπτικές τροχιές, τα τούνελ που έχει αλλού ‘περπατήσει’ ο Κυριαζής!, μεταφράζοντας μεγάλους και σπουδαίος (τον άνθρωπό μας, τον Pynchon και … και….) μελοποιώντας cummings τώρα, χορεύοντας ανάλαφρα μαζί και γύρω με λέξεις και νοήματα.
Και να εδώ.
Σύγχρονη κλασική, παλιά τζαζ, μπλουζ, ήχοι από το σύμπαν και την Ιστορία εναλλαγές σε ύφος σταθερά, ρομαντισμός, μινιμαλισμός και progressive rock, αυτό που με κάποιο τρόπο γεννιέται κάθε φορά στο σήμερα. Οι επιρροές, οι εμπνεύσεις, το project εν τέλει.
Και οι μουσικοί: Ο Θάνος Μαργέτης που είναι πιανίστας και συνθέτης, στα πλήκτρα εδώ, η Χριστίνα Κολοβού στο τσέλο, ο Πασχάλης Πλησής στο όμποε, η Βάσω Καριώτη στο κλαρινέτο. Είναι και στο μπάσο επίσης ο Κυριαζής (σε κίνηση συνεχώς χωρίς ανάσα σχεδόν σαν σε παράγραφο (;) του Γουίλιαμ X. Γκας), μέλος της Χορωδίας της ΕΡΤ και των One Night Suzan και Splashing Rainbows…Φωνή με χρώματα, εικόνες και μια ‘δική’ της ποίηση του Κυριαζή, φωνές λυρικές, εκφραστικές και έντονες της Μαργαρίτας Παπαδημητρίου, της Αντωνίας Τζίτζικα και του Σέργιου Βούδρη, που κάνει ωραία πράγματα και με τους The Voyage Limpid Sound. Όλοι στο project με σχέση πολύπλευρη, σταθερή και γόνιμη με τη μουσική.
Αλλά κάποια στιγμή πάλι, λίγο πιο κάτω (λέω τώρα, φαντάζομαι) με αφορμή και προορισμό άλλα λόγια του Estlin θα συναντηθούν και θα μπει το πρότζεκτ ξανά μπροστά.
Thy fingers make early flowers of all things. thy hair mostly the hours love: a smoothness which sings,saying (though love be a day) do not fear, we will go amaying. thy whitest feet crisply are straying.
